Chapter 37
ကျင်းစစ်က အချိန်ကိုကြည့်လိုက်သည့်အခါ နှစ်မိနစ် အတိအကျ ကုန်သွားချေပြီ။
ယင်းကျောင်းသည် သူ့ကိုကြည့်ကာ ရယ်သည်။
“အချိန်မမှီဘဲ နေမလား..မင်းကိုကိုက ဘယ်တုန်းက မင်းစကား နားမထောင်ဘဲနေဖူးလို့လဲ..”
ကျင်းစစ်နှုတ်ခမ်းများ ကွေးညွှတ်သွားကာ သူက အနည်းငယ်ပျော်သွား၏။
ယင်းကျောင်းသည် သူ့မျက်နှာပေါ်မှ အပြုံးအားကြည့်လိုက်ပြီး သူ့နှလုံးသားက ပျော့ပြောင်းသွားပြီး သိပ်ပြီးကျိုးကြောင်းမဆီလျော်ချင်တော့ချေ။
နောက်ဆုံးတစ်ကြိမ် ကျင်းစစ်အား သူမြင်သည်ကား လကုန်ရက်ဖြစ်ကာ သူက စာအုပ်တစ်အိတ်ကိုင်ပြီး စာအုပ်ဆိုင်တံခါးအား ကြောင်အစွာ ကြည့်နေကာ သူဘယ်သွားရမည်မှန်း သိသည့်ပုံမပေါ်ပေ။
ယင်းကျောင်းသည် အများကြီး မမေးသော်လည်း သူ့စိတ်ထဲ၌ ကျင်းမိသားစုနှင့် ပတ်သက်ပြီး စိတ်ညစ်နေကြောင်း ရိပ်မိသည်။
ထိုသို့ ပြန်သွားလျှင် ဘာဖြစ်မည်အား မသိသော်လည်း သူအိမ်မပြန်ချင်ကြောင်း ပြသသည်မှာ လုံလောက်တာထက်ပိုနေချေပြီ။
ယင်းကျောင်းက ရေချိုးခန်းထဲ၌ဖြစ်ခဲ့သည်အား မှတ်မိသေးသည်။ ကျင်းစစ်ပုံရိပ်သည် အခြေအနေတစ်ရပ်အထိ ပေါက်ကွဲခဲ့ပြီး အန္တရာယ်အဆင့်သည် နျူးကလီးယားဗုံးအဆင့်သို့ နီးစပ်ပေသည်။
သိုသော် တစ်ခြားတစ်ဖက်က သူ့ရဲ့သွေးရင်းမိသားစုဖြစ်ကာ သူ့သွေးမျိုးခြာ ဆက်ဆံရေးက အားနည်းမည်မှာ အသေအချာပင်ဖြစ်၏။
ယင်းကျောင်းက ကျင်းစစ်သည် အမှားရှာအပြစ်တင်ခံရမည်အား သိနိုင်မည်မဟုတ်သောကြောင့် သူ့စောင့်ကြည့်နေဆဲပင်ဖြစ်သည်။
ယင်းကျောင်းသည် သူ့စိတ်ထဲ၌ ကျင်းစစ်အား တစ်ယောက်တည်းကစားရန် ခေါ်တာ သို့မဟုတ် သူ့အိမ်၌ နေရန်ခေါ်ပါက သူကအိမ်မပြန်ချင်ဘူးဆိုင်လျှင်ပင် သဘောတူမည်မဟုတ်ပေ။
ထို့ကြောင့် ပါတီအသေးစားလေး ဖန်တီးလ်ုက်ပြီး လူအများဖြင့်ဆို သူလည်း ကိုးရိုးကားရားခံစားရတော့မည်မဟုတ်ပေ။
YOU ARE READING
[COMPLETED]ကျောင်းမြက်လေးရဲ့ရည်းစားဟောင်းအဖြစ် (ဘာသာပြန်)
RandomTranslation novel Unicode only Zawgyi users များ Tele channel မှာ pdf file ဖတ်လို့ရပါတယ်ရှင်