Chapter 22

3.2K 466 7
                                    

Chapter 22
-----------------------

ယင်းကျောင်းတို့တစ်သိုက်သည် မနေ့ညကတစ်ညလုံး ဆူညံစွာ ကစားခဲ့ကြပြီး မူးနေသောကောင်လေးတစ်စုမှာ ညဘက်တွင် အခန်းတစ်ခုထဲ၌ စုပြုံနေခဲ့ကြသည်။ နောက်တစ်နေ့နေ့လည်ရောက်မှသာ အိပ်မှုန်စုန်ဖွားဖြင့် နိုးလာပြီး အစာရှာထွက်ကြတော့သည်။

တခြားသူများက အိပ်ရာထ မျက်နှာသစ်ရုံသာလုပ်ပြီးနောက် ထွက်လာကြသည်။ ယင်းကျောင်းတွင်တော့ အိုင်ဒေါလ်တစ်ယောက်၏ တာဝန်ပေါင်းများစွာ ရှိနေပေသည်။ သူက ကျန့်ချွယ်ကို အပြင်ကိုသွားပြီး သူ့အတွက် တစ်ကိုယ်ရေသန့်ရှင်းရေးပစ္စည်းများကို သွားဝယ်ခိုင်းလိုက်သည်။ သူက မပြန်ခင် ရေချိုးခန်းထဲ၀င်ခါသပ်ရပ်အောင် လုပ်ခဲ့သေးသည်။

ကျင်းစစ်၏ မင်သက်နေသောမျက်နှာကို ကြည့်ပြီး ယင်းကျောင်း နှုတ်ခမ်းထောင့်များ မြင့်တက်သွားသည်။ မနက်က ထိုငပျင်းများနှင့် အတူမလိုက်မိသွားမိတာ ကံကောင်းသွားသည်။

ကျင်းစစ်သည် အနည်းငယ် မထုံတတ်တေးဖြစ်နေသေးကာ ယင်းကျောင်းအား အူတူတူကြည့်လိုက်သည်။

“မင်းဘာလို့ဒီရောက်နေတာလဲ”

ယင်းကျောင်းက ကိုင်ထားသော မစ်တီးတစ်ဝက်ကို အမှိုက်ပုံးထဲ လွှင့်ပစ်လိုက်ပြီး ရှေ့တိုးလာကာ ပြောလိုက်သည်။

“အရမ်းနောက်ကျနေလို့ အိမ်မပြန်တော့တာ”

သူက မျက်ခုံးများကို မြှင့်လိုက်ပြီး ကျင်းစစ်ကို ကြည့်သည်။

“မင်း စာကြည့်ဖို့ကြိုနေရောက်တာလား”

ကျင်းစစ်က မျက်လွှာကို အောက်ချလိုက်သည်။

“အင်း”

ယင်းကျောင်းက ရယ်လိုက်ပြီး အများကြီးထပ်မမေးတော့ပေ။

“စားပြီးပြီလား... အတူတူသွားရအောင်”

“ငါ စားပြီးပြီ”

ကျင်းစစ်က ခေါင်းခါ၍ ငြင်းလိုက်သည်။ သူက တစ်ခုခု ပြောချင်နေပေမယ့် သူ့နောက်တွင် စောင့်နေသော ကျန့်ချွယ်မှာ ပြေးထွက်လာသည်။

“လုပ်စမ်းပါ... ငါတို့ဒီမှာရှိနေမှတော့ လိုက်ခဲ့လိုက်တော့... ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် မင်းက တစ်ယောက်တည်းဖြစ်နေတာပဲကို”

[COMPLETED]ကျောင်းမြက်လေးရဲ့ရည်းစားဟောင်းအဖြစ် (ဘာသာပြန်)Where stories live. Discover now