[COMPLETED]ကျောင်းမြက်လေးရဲ့ရည်းစားဟောင်းအဖြစ် (ဘာသာပြန်)

Chapter 119

Chapter 119

"နိုးပြီလား "

အိပ်ခန်းတံခါးသည် ဖြည်းညှင်းစွာတွန်းဖွင့် ခံလိုက်ရပြီး ယင်းကျောင်းသည် လိမ္မော်သီး တစ်လုံးကို ကိုင်ထားရင်း အပြင်မှ ဝင်လာလေသည်။

ကျင်းစစ် သူ၏ မျက်လုံးထောင့်စွန်းမှ စိုနေသည်များကို ဖိသုတ်လိုက်ရင်း ခေါင်းငုံ့ကာ ရေသောက်ပြီး အင်း လို့ အသံပြုလိုက်လေသည်။

"မင်း အိပ်တာ တစ်နာရီတောင် မပြည့်ဘူး" ယင်းကျောင်းသည် အိပ်ယာဘေးတွင် ထိုင်လိုက်ရင်း ကျင်းစစ်၏ နဖူးအား လက်ဖြင့် စမ်းလိုက်ပြီး မျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်လေသည်

" နည်းနည်း ပူနေတုန်းပဲ ခဏစောင့်ဦး ကိုယ် သာမိုမီတာ သွားယူပြီး အပူချိန်တိုင်းပေးမယ်"

သူ ပြောပြီးသည်နှင့် လိမ္မော်သီးအား အိပ်ယာဘေးရှိ စားပွဲပေါ်တွင် တင်လိုက်ရင်း ထတော့မည့်အချိန်တွင် ကျင်းစစ် သူ၏ ခါးအား ရုတ်တရက် ခပ်တင်းတင်း ဖက်လိုက်လေသည်။

ကျင်းစစ်သည် ယခင်ကထက် ပို၍ စိတ်ခံစားလွယ်နေသော်လည်း သူ့ကို စ၍ ဖက်ခြင်းက ရှားပါးသည်။

ယင်းကျောင်း အနည်းငယ် စိုးရိမ်သွား၏။ သူ့ကို တွန်းမထုတ်ဘဲ သူ၏ လက်ကို ထိလိုက်ရင်း နူးညံ့စွာ မေးလိုက်လေသည် " ဘာဖြစ်လို့လဲ"

ကျင်းစစ် သူ့မျက်နှာကို ယင်းကျောင်း၏ လည်ပင်းကြားတွင် မြှပ်ထားပြီး သူ၏ လည်စေ့သည် လှုပ်ရှားသွားကာ သူ၏ မထိန်းချုပ်နိုင်စွာ တုန်ယင်မှုများကို မြိုသိပ်လိုက်လေသည်။ အတော်ကြာမှ သူတိုးတိုးလေး ရေရွတ်ကာ ပြောလိုက်လေသည် " ငါ နည်းနည်း နေလို့မကောင်းလို့ပါ"

သူသည် အိမ်မက်ထဲမှ အကြောင်းအား မပြောပြနိုင်ပေ။ အရမ်းသိသိသာသာ ပြုမူလျှင် ယင်းကျောင်းကိုသာ စိုးရိမ်စေမည် ဖြစ်သည်။ သို့သော် ကံကောင်းစွာဖြင့် နေမကောင်းတာကို အကြောင်းပြချက်ပေးလို့ရသည်။

သူ၏ အိမ်မက်များသည် အမြဲတမ်းရှုပ်ထွေးနေပြီး နောက်ဘာဆက်ဖြစ်မည်ကို မသိနိုင်ပေ။ သို့သော် system ပြောခဲ့သည်သာ အမှန်ဖြစ်ပါက သူ၏ စိတ်ဝိဥာဏ်သည် အားပြည့်သွားပါက အလိုအလျောက် ပြန်ရောက်သွားမည်ဖြစ်ပြီး သူသည် အတိတ်ကမ္ဘာသို့ မပြန်သင့်ပေ။