Chapter 28

3K 405 4
                                    

Chapter 28

-----------------------

ကျင်းစစ်က တုတ်ထိုးသကြားလုံးလိုနီမြန်းသွားရင်း ဇီဝဗေဒစာအုပ်အားကိုင်ကာ ယင်းကျောင်းအားပိတ်ရိုက်လိုက်သည်။

"ဘာ‌ဖြစ်နေတာလဲ...အဖျားတက်ပြီးရူးနေပြီလား..."

ယင်းကျောင်းက သူ့လက်ဖျံများကို ဖမ်းဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး သူရုန်းကန်နေသည်ကိုကြည့်ကာ ပြုံးလိုက်သည်။

"အင်း ဟုတ်တယ်...မင်းမှာဆေးရှိလား...ဘယ်နှစ်ရက်ခံမလဲ...၁ရက်လား...၁ပတ်လား...ဒါမှမဟုတ်...၁ လ လား..."

ကျင်းစစ်က မူးဝေလျက် ကိုယ်ပိုင်စာလေ့လာချိန်ဆိုသည်ကို မေ့လျော့ကာ သူ့ကိုကန်ထုတ်ရန် ခြေထောက်မြှောက်လိုက်သည်။

"ကဲ ကဲ...ပြဿနာမလုပ်တော့ဘူး...အိုကေ..."

ယင်းကျောင်းက သူ့ခြေထောက်၂ဖက်နှင့် ဝင်လာသောကျင်းစစ်၏ခြေတစ်ဖက်အားညှပ်ကာ တဟင်းဟင်းရယ်လိုက်သည်။

"ဟ မကြမ်းနဲ့လေ...ပြဿနာမတက်ချင်ဘူး...အေး...အေးလို့...ကိုယ်မှားသွားတယ်...ကိုယ်တောင်းပန်တယ်...စိတ်မဆိုးတော့နဲ့..."

ကျင်းစစ်က အသက်ပြင်းပြင်းရှူလိုက်ကာ စိတ်လျော့လိုက်ပြီး သူ့လက်ကိုကြည့်လိုက်သည်။

"ငါ့ကိုလွှတ်..."

"အင်းပါ..."

ယင်းကျောင်းက သူထပ်၍စိတ်ဆိုးသွားမည်စိုးသဖြင့် ဖြည်းဖြည်းချင်းလွှတ်လိုက်သည်။ သူလွှတ်ပေးလိုက်သည်နှင့်တပြိုင်နက် ကျင်းစစ်က သူ၏ခြေသလုံးကြွက်သားများအား ပြင်းပြင်းထန်ထန် ပိတ်ကန်ပစ်လိုက်သည်။

"အ..."

သူ နာကျင်ခြင်းကြောင့် အသက်ရှူမှားသွားသည်။ သူ့ခြေသလုံးကို ပွတ်သတ်ရင်း ကျင်းစစ်အားကြည့်လိုက်သည်။

"ရက်စက်တာကွာ..."

ကျင်းစစ်က ဂရုမစိုက်ဘဲ မျက်နှားထားတင်းတင်းဖြင့် ဘောပင်ကိုပြန်ကိုင်လိုက်သည်။

မျက်နှာတည်ထားရန်ကြိုးစားနေသည့် ကျင်းစစ်၏မျက်နှာနီတာရဲကလေးအား ယင်းကျောင်းက မြတ်နိုးစွာကြည့်နေမိသည်။ သူ့နှုတ်ခမ်းများက မကွေးညွတ်ဘဲမနေနိုင်ပေ။

[COMPLETED]ကျောင်းမြက်လေးရဲ့ရည်းစားဟောင်းအဖြစ် (ဘာသာပြန်)Where stories live. Discover now