¥- Insanın en büyük düşmanı sadece kendidir...
Dedi siyah gözlü sonra da yanında ki bedene yandan bakıp şunu söylemişti.
¥ - Kendini kendin Azad etmen lazım başkası değil!
$ - Yapamıyorsam?
¥ - O zaman tut elimi birlikte azad olalım...
Deli deliyi görünce sopasını saklar, bense seni görünce çıkarıyorum...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hastane...
# - Ne zaman uyanacak benim abim? 3 aydır uyuyor!
Dedi yaşlı gözlü bir adam ama tek değildi. Hastane kalabalıktı ve hepsi komada ki adamın uyanmasını bekliyordu. Neden komada derseniz, şöyle ki; kaza olmuştu, hemde bu ağır bir kazaydı. 3 aydır da komadaydı, bu yüzden de ailesi ve dostları heba olmuştu. Ama yine de bıkmadan o uyanacak diye bekliyorlardı.
Dr - 3 ay oldu, bakın ilk günde dedim ama siz anlamıyorsunuz. Beyefendinin yaptığı kaza çok ağırdı ve bedeni kıralan camla kesilmişti. Üstüne birde başını sert vurmuştu, bundan dolayı da kanıyordu. Bu yüzden üzgünüm ama uyansa bile hafıza kaybı yaşabilir çünkü kazada ağır darbe almış, kafasını sert çarpmış.
^ - Oğlumun durumu şuan nasıl? Bir gelişme var mı?
Dr - Durumu stabil ama şuan sizi duyabiliyor, konuşsanız duyacaktır.
^- Yanına girebilir miyim?
Dedi ağlamaktan maf olmuş bir sesle, gözleriyse kıpkırmızıydı. Evladı 3 aydır komadaydı, yıllar sonra kavuştuğu evladı vahim bir kazayla komaya girmişti. Onlarsa hep burdaydı ve bazen yanına girerlerdi ama oğlu onları duymazdı. Ancak şuan doktor duyabileceğini söylüyordu, bu yüzden de hepsi heyecanlanmıştı.
Dr - Tabi, kızım Poyraz Bey'i hazırlayın!
Dedi hemşireye, o ise hemen adamla yoğun bakıma yol almıştı. Tabi önce dediği gibi hazırlayacaklardı.
Evet Poyraz Bey, içeride komada olansa Vurgun idi. Çünkü yaptığı vahim bir kazayla ağır yaralanmış sonra da komaya girmişti. Yani onun gördüğü ölümler sadece onun hayal dünyasıydı, şuan tek tehlikede olan oydu. Hem fark ettiniz mi bilmem ama sona o kalmıştı, tüm dostları sırayla ölmüştü. Kenan Bey ve ailesi dağılmıştı ama gerçekte öyle birşey yoktu, Zemheri'de şuan burdaydı. Ilk günden beri de onu beliyordu. Dağdeviren Ailesi, kendi ailesi ve Dinçer ailesi... Hepsi onu bekliyordu. Kaza nasıldı derseniz, gelin bir geçmişe gidelim;
Geçmiş...
!- Bir saniye bekle, konuşalım.
V - Alın herşey tümden sizin olsun, zaten ben artık Kara filan değilim...
Diyip cevap bile beklemeden arabasına binip arabayı çalıştırıp sürmeye başlamıştı, kimseyle görüşmek istemiyordu. Zaten onun acısı ona yeterdi, mal mülk istemiyordu sadece bu şeyler bitsin istiyordu. Lakin ordan uzaklaşmadan bir anda önüne çıkan kamyonla o bile daha ne olduğunu anlamadan burun buruna girmişlerdi. Görenlerse olduğu yerde kala kalmıştı, o resmen kamyonla feci bir hâlde çarpışmıştı. Çok geçmeden de kendine gelenler kaza alanına koşmaya başladı.
