Veysel zorla da olsa uyumustu, ama aklı hâla abisindeydi. Ece güler yüzle yanına girdiğinde Veysel merakla bakışlarını Ece'nin yüzünde gezdirdi.
"İlaçlarını getirdim" dedi yine güler yüzle.
"Ben de abim hakkında bir haber verirsin diye umuyordum. " dedi Veysel burnundan soluyordu.
"Onu da getirdim" dedi Ece. "Ama önce ilaçlar."
"Hayır önce haber"
"Veysel!"
"Ne var ya, merak ediyorum abimi "
"İyi peki. Fuat hoca bugün bir kez daha kontrol etti Kenanı. Değerleri hızla iyiye gidiyor."
"Ohh be. Şeyy"
"Ney?" dedi Ece şüpheyle.
"Tedaviyi olduktan sonra da abimi görmeme izin verecek misin ?" dedi umutla. "Vereceksin değil mi?"
"Bakarız" dedi Ece gülerek. "Bakarız."
"Tamam o zaman" dedi Veysel kolunu uzatırken. Ece Veysel'in bu kadar mutlu oluşunu gülerek izledi.
"Keyfin yerinde?" dedi soru soran bir ses tonuyla.
"Abimi görürsem daha yerinde olacak." dedi Veysel.
Ece de gülerek karşılık vermişti ona.
"Abim iyi olacak değil mi ?" dedi tereddüte düşerek. "Gidip söylemem lazım" dedi.
"Bak ben geldim" demem lazım. "Tedavimi oldum " demem lazım.
"Seni özledim" demem lazım.
"Seni cok özledim" demem lazım."
"Tamam o zaman, serum bitsin, abinin yanına gideriz . Hem sen iyi gelirsin ona. Seni hissederse yalnız olmadığını bilir" dedi sıkıntılı bir nefes vererek.
"Ama en şaşırdığım şey, annen" dedi Ece. "Kenan'ı görmek istemedi buradayken. Şimdi de gelmedi zaten."
"Yahu bir insan yıllar sonra kavuştuğu çocuğu bu haldeyken..."
"Annem iyi kadındır.." dedi Veysel.
"Aslında bazen çok kızdım ona, kırıldım da "
"Ama benim annem çok genç yaşta gelin gelmiş, çocukmuş neredeyse." dedi yine derin bir nefes verirken. "Hiç söz hakkı vermemiş babam. konuşmasına izin vermemiş. Babama karşı çıkınca yemiş dayağı. " dedi sesi buğulaşmıştı.
"Babam beni hiç sevmedi Ece."dedi Veysel. "Ben sandım ki ben bir şey yaptım, bir hata yaptım, yanlış yaptım da yaranamadım."
"Ama sonra abim geldi. Babam ilk zamanlarda onun gözünün içine bakardı. Ama ne zaman abim beni savunmaya başladı, ne zaman babama karşı çıkmaya başladı.."
"Babamın gözü hiçbir şey görmedi. Abimi de sildi defterden." dedi. Dolan gözlerini kaçırdı Ece'den.
"Yine benim yüzümden abimin kalbini kırdılar." dedi gözünden yaşlar akıyordu.
"Veysel, senin bir suçun yok." dedi Ece anlayışla..
"Kendini suçlama, " dedi ama Veysel için bunun önemi yoktu.
"Vurdu abime. " dedi ağlarken. "Bana yaptığı her şeyi sineye çektim ama .. ama abime vurdu.." dedi yine gozyaşlarıyla.
"Abim pek göstermedi bana," dedi boşta kalan eliyle gözyaşlarını silerken. "Ama ben biliyodum. Abimin canı o kadar yandı ki, ben o acıyı abimin gözlerine her baktığımda gördüm." dedi. Sakinleşmek için derin derin nefesler aldı. İşe yarayıp yaramadığından emin değildi.
