Veysel abisinin kendisine bu kadar ilgi göstermesini mutlulukla izliyordu. Ama ilaçlar onu çok yoruyordu. Gerçi çok bir şey kalmamıştı, Sadece 4 tedavi daha alması gerekiyordu. Daha Dün Abisinin kollarında hüngür hüngür ağlayışını hatırlıyordu. Şimdi ise kollarının arasına girmiş mışıl mışıl uyuyordu.
"Her şey çok güzel olacak abi"dedi abisini öperken.Kendisi de abisine dayamıştı başını, uykusu yoktu, Çünkü abisi kollarında uyumadan önce kendisi abisinin kollarında mışıl mışıl bir uyku çekmişti. Sadece abisine yakın olmak istiyordu. Abisinin nefesleri yüzüne çarparken gülümsedi. Abisini uyurken seyretmek hoşuna gidiyordu. Şu an kardeş kardeşe yapabilecekleri tek şey bu olduğundan belki de hep birbirleriyle uyumak istiyorlardı. Abisinin saçlarında elini gezdirdi Veysel. Yapmak istediği çok şey vardı abisiyle.
Gayri ihtiyari elini kendi saçına getirdi. Elini geri çektiğinde avucunda bir tomar saç vardı. Korkmuştu haliyle. Abisine baktı önce uyandırmalı mıydı ? ama çok korkuyordu.
"Abii!" dedi titreyen sesiyle. Ölüyor muydu yoksa .
"Abiii!" dedi tekrar daha yüksek bir sesle. Korkudan ne yapacağını şaşırmıştı . Gözü eline gelen saçlara takılmıştı. Elini saçına her atışında bir tomar saç geliyordu eline
Kenan gözlerini kardeşinin onu çağırmasıyla açtı. Gördüğü manzarayla hemen kendine çekmişti kardeşini.
"Şşşt. Yok bir şey abicim, yok bir şey. Sakin ol."
"Abi.. Abi.. Ölüyor muyum ben ?"
"Ağzından yel alsın. İlaçların etkisi bunlar. " dediyse de kollarında ürkek bir kuş gibi titreyen kardeşini sakinleştirmeye yetmemişti.
"Abim" dedi. Kardeşinin elini tutup öperken. "Saçlarını kazıyabilirim istersen " dedi sevecen sevecen. "Merak etme, iyileşince çok daha güzel saçların olucak." dedi. Veysel hâla titriyordu.
"Abi.." dedi.
"Ben çok korkuyorum"
"Ölmek istemiyorum ben "
Kenan daha fazla sarıldı kardeşine. "Abicim o ne biçim laf öyle. Ölmeyeceksin tabii. Hem bak abin burda. İzin verir miyim sana bir şey olmasına ben ?" dedi.
"Vermezsin" dedi Veysel rahatlayan sesiyle. "Sen ölmeme izin vermezsin"dedi. Ağlamaklı çıkıyordu sesi. Elini tekrar saçına götürdü. Bir tomar daha saç gelmişti eline. Artık korkusunu saklayamıyordu. Hıçkıra hıçkıra ağlarken titreyen ellerini abisine uzattı. "Abii." Kenan kardeşini kucağına yatırdı tekrar.
"Kapat gözlerini abicim" dedi sesi huzur veriyordu Veysel'e. Abisinin sıcacık elini kavradı Veysel. "Abi, çok korkuyorum" dedi sadece. Kenan çok büyük çaba sarf etmişti Veysel'i uyutmak için öteki zamanların aksine. O kadar korkmuştu ki. Uyumasına rağmen tir tir titriyordu.
Kenan özel olarak aldırdığı tıraş makinesiyle kardeşinin saçlarını kısaltmış, ortalığı da temizlemişti. Saçlarının döküldüğünü görmek onu daha çok korkutuyordu.. Uzun uzun öptü kardeşini . Korkusu geçmiş gibi görünmüyordu. Biraz dinginleşmiş olsa da yine titriyordu kolları arasında yatan kardeşi.
"Abisinin canı" dedi kardeşinin duymasını umarak. Oysa kendisi huzurla uyumuştu kardeşinin kollarında . "Bu da geçecek. Güven bana bu da geçecek" dedi. "Güzel günler bizi bekliyor. Sadece az daha sabır."
