Öncelikle Hikayeme başlamadan önce bir kaç bir şey yazmak istiyorum. Aslında bu hikayeyi yazmak ve yazmamak arasında çok düşündüm, ve yazmaya karar verdim. Umarım beğenirsiniz . Vote ve Yorum yapmayı Unutmayın. Keyifli Okumalar Dilerim.
Ve Tabii belirtmem gereken bir kaç husus var . Bu hikaye daha çok VeyKen ve CemVey ağırlıklı olacak ve bir husus da aslında diziden bir tık daha farklı bir hikaye olacak ve en önemlisi bolca dram olacak. Evet hazırsanız başlayabiliriz 😁
"Kenan Acar ; idealist bir doktor. İstanbul'dan kalkıp daha nerede olduğunu bile bilmediğim bir kasabaya gidecek öyle mi ? Oğlum aptal mısın sen ? "
"Ailemi bulmak için gidiyorum ben o kasabaya , ayrıca ne fark eder , hayır yani doktor değil miyim ben? Ha istanbul, ha gedelli. Ne fark eder ?"
"İstanbulda paşalar gibi doktorluğunu yapıyorsun. Ayrıca seni yetimhanede bırakmış aileni de arama sebebini hiç anlayamadım."
"Anlamıyorum, Anlamıyorum Mert. Neden , Neden vazgeçtiler benden. Neden istemediler beni ? "
"Ha sende bunu sormak için orada mı doktor olacaksın. İyice saçmalamaya başladın Kenan sen."
"Benim kararım kesin. Oraya gidip gerçek ailemi bulacağım ve onlara soracağım, neden beni istemediklerini. Bunu düşünerek yaşamak ölümden daha beter."
"Hem sen nereden biliyorsun ki ailenin o kasabada olduğunu? "
"Beni yetimhaneye bir kadın bırakmış. adını söylememiş, sadece gedelli kasabasından bıraktığını söylemiş."
"Koca kasabada nasıl bulacaksın peki aileni beyefendi. Gerçekten salaklık ediyorsun şu an . İyice düşün Hayatını mahvetme."
"Ben düşündüm. "
Kenan o akşam otobüsle Gedelli kasabasına doğru yola koyulmuştu. Onu bekleyen olayları bilmeden, ailesinin kim olduğunu ona nasıl davranacaklarını bilmeden bir boşluğun içinde savrulup gidiyormuş gibi hissetmişti .
-------------- ERTESİ SABAH --------------
"Yeter, ben gitmiyorum hiçbir yere."
"O ne demek öyle Veysel. Gideceksin tabiki."
"Yoruldum, yoruldum Cemile'm "
"Biliyorum cankuşum. ama gitmezsen olmaz, sen de bunu biliyorsun. Hadi çıkalım artık, geç kalacağız." dedi Cemile Veysel'in tuttuğu ellerini öperken
Taner ve Ramazan Dışardan hunharca Veysel'e seslenmeye başlamışlardı bile.
Veysel merdivenlerden inerken ikisi de öne atılmıştı. "Aman dikkat amcaoğlu"
Veysel'e yaklaşık 1 yıl önce kemik kanseri teşhisi konulmuş, kasabadaki hastanede tedavi görmeye başlamıştı. Ama kasabada gördüğü tedavi yeterli gelmiyordu. Annesi ve babası onu Şehirdeki hastaneye götürmek isteseler de kazandıkları para anca karınlarını doyurmaya yetiyordu. Taner arabanın kapısını açmış, öndeki koltuğu geriye doğru yatırmıştı. Aslında kendi arabaları da vardı ama eski püskü bir şeydi pek de alıcısı olmamıştı, muhammer arabayı satmayı istemiş , fakat verilen fiyat tedavi parasının yakınından dahi geçmediği için vazgeçmişti. Veysel sürücü koltuğunun yanındaki koltuğa otururken Taner de sürücü koltuğuna geçmişti. Ramazan ve Cemile de arka koltuğa geçmişlerdi.
