Hastanenin müşaade bölümünde etrafındaki duvarlara bıkkınlıkla bakıyordu Veysel artık.
"Ya, abi iyiyim ben.Sabahın köründe getirdin beni buraya" dedi serzenişle.
"Olsun içim rahat etmez benim.Hem şu testleri yaptıralım da içimiz rahat olsun." dedi Kenan. Çok geçmeden bir hemşire gereken örnekleri almıştı.
"Rahatladın mı?" dedi Veysel abisine bakarak.
"Sonuçları da çıksın da rahatlayacağım inşallah." dedi Kenan içinde kocaman bir taş vardı sanki.
"Şimdi ne yapıyoruz, burda mı bekleyeceğiz?" dedi Veysel merakla. Kenan aslında saatler sürse de burda bekleyebilirdi. Ama buna gerek yoktu. Kardeşini de hastane köşelerinde yormaya gerek duymamıştı.
"Kahvaltı etmeye gideriz" dedi Kenan gülerek. "Sonra da sen ne istersen onu yaparız."
Veysel hevesle onaylamıştı abisini.İki kardeş hastaneden çıkıp kahvaltı yapacakları mekanın yolunu tutmuştu.
*******************
"Abiii, tamam. Asma yüzünü artık. Valla iyiyim ya. Hem kötü olsam böyle olur muydum?"
"İyisin tabii" dedi Kenan kendini gülmeye zorlarken. "Sen bakma bana.Ben biraz evhamlıyım bilirsin."
"Ama sen böyle durunca benim iştahım kapanıyor." dedi Veysel bakışları abisinin üzerindeyken.
"İyi hadi tamam. İyiyim ben. Ye sen yemeğini" dedi Kenan gülümseyerek.Veysel de bir kez daha abisine bakarken yemeğe dönmüştü.
Kenan göstermelik de olsa ağzına 1-2 lokma bir şey atmış, geri kalan sürede hep kardeşini izlemişti sessizce.
"İyi doyduk valla " dedi Veysel. Kenan gülse de Veysel görebiliyordu abisinin gözlerindeki korkuyu. Bir şey dememeyi tercih etmişti o an. Ama anca mekandan çıkıp arabaya doğru yöneldikleri ana kadar dayanabilmişti. Birden sarılmıştı abisinin boynuna.
Kenan şaşkınca kardeşine karşılık vermiş, ama farkında bile olmadan ağlamaya başlamıştı.
"Abi, iyiyim ben. Korkma artık, ne olur yapma ya." dedi Veysel titreyen sesiyle. "Gerçekten iyiyim." dedi abisini bırakmazken. Kenan da artık toparlanması gerektiğini biliyordu. Kardeşinden ayrılmadan gözlerini silebildiği kadar silmiş . Sonra da derin bir nefes alıp ayrılmıştı kardeşinden.
"Korkmuyorum artık" dedi içten bir gülümsemeyle. Veysel de rahatlamıştı abisinin daha sakin olduğunu görünce.
"Eeee, şimdi ne yapmak istersin?" dedi Kenan sevecen bir şekilde. "Bilmem ki" dedi Veysel biraz düşünerek. "Sinemaya gitsek ya? hiç gitmedim daha önce." dedi ama sonra hemen vazgeçmişti. " Ya da neyse ya. Pahalıdır şimdi."
"Ya sanane parasından. Abin ısmarlıyor bugünü sana. Tamam o zaman sinemaya gidiyoruz!" dedi Kenan neşeyle arabaya binerken.
Sinema salonunun önüne park ettiğinde Veysel bakışlarını alamıyordu o kocaman binadan.
"Hangi filmi izleyeceğiz ki ?" dedi Kenan düşünceli bir şekilde afişlere bakarken. "Seç bakalım. "
"Bu olur bak" dedi Veysel afişini beğendiği bir filmi gösterirken. "Pekii" dedi Kenan gişeye yönelirken. Biletleri almış ve salona doğru yola koyulmuşlardı.
Yerlerine geçtiklerinde Kenan yavaşca ayaklanmış, Veysel'e orada beklemesini söyleyerek salondan çıkmış, çok geçmeden elinde mısır ve içeceklerle geri gelmişti.
"Ya, abi ne gerek vardı?"
"Patlamış mısır olmadan film mi izlenirmiş?" dedi Kenan hemen.
*******************
