Öncelikle bölüme başlamadan önce söylemek istediğim bir kaç şey var. Biliyorum çoğunlukla Kemoterapi süreçlerini daha detaylandırarak yazmamı istiyorsunuz... Ama açıkcası ben bu süreci çok detaylandırmadan yazma taraftarıyım. Çünkü başta ben olmak üzere bu hastalıkla mücadele eden bir çok insan var - Gerek kendileri, gerek yakınları- ve yakınları bu mücadeleyi kaybetmiş kişiler de var ve ben de bu kişilerden biri olarak, hem beni etkilememesi için, hem de kayıbı olanların etkilenmemesi için bu süreçlerde oluşan etkileri daha üstten bir şekilde yazmaya özen göstereceğimi bilmenizi isterim.
87.Bölüm
Düne nazaran daha iyiydi Veysel. Kenan bir mışıl mışıl uyuyan kardeşine bir de kardeşinin koluna takmış olduğu seruma baktı. Gece ağrıdan kıvranmıştı oysa bu yapılan ağır ağrı kesici ve bir miktar da sakinleştirici karışımı ilaç olmasa uyuyamazdı bile.
Artık çok daha çok dikkat etmesi gerekiyordu, Veysel için artık her şey pamuk ipliğine bağlıydı, vücudunun en ufak bir enfeksiyona nasıl tepki vereceğini anlamak çok zordu.
Kapı açıldığında o tarafa döndü Kenan. Mert sakince elleri ceplerinde Veysel'e baktı bir süre. "İlaç iyi gelmiş." dedi sakince.
"Öyle, yoksa uyuyamazdı bile." dedi Kenan sıkıntıyla. "Ne yapacağımı hiç bilmiyorum." dedi gözleri hemen yaşarırken. "Kardeşim acı çekerken onu izlemek o kadar ağır geliyor ki, bir şey yapamamak.. "
"Zordur." dedi Mert. "Ama sen güçlü olacaksın, olacaksın ki Veysel de güçlü olsun." dedi Mert.
"Daha bu meslekteki kariyerim çok yeni, ama yine de belki de yüzlerce hasta tedavi etmişimdir.Ve bilmediğim çok şey öğrendim onlardan. Hiçbir kitabın yazmadığı şeyler." dedi Mert.
"Hayatla barışık olan insanlar var, hastalıkları 4. evrede olsa bile bir şekilde iyileşiyorlar. Çünkü çabalıyorlar, morallerini yüksek tutuyorlar ve daha nicesi tabii. "
"Ama sizin hayat bir mayın tarlası gibi. Evlere şenlik kuzenlerimin ve yengeleriniz var. Akraba mı akbaba mı belli değil." dedi sinirle.
"Aslında Taner iyi çocuktur." dedi Kenan. Severler de Veysel'i. Ama işte Aile büyüklerinin pek sevdiğini söyleyemeyeceğim." dedi Kenan.
"Neyse ne " dedi sonra. "Kardeşimi üzmedikleri sürece ne isterlerse yapabilirler, umrumda değil." dedi bakışları hâla kardeşindeyken.
"Eeee" dedi Mert biraz konuyu degiştirmek hem de Kenan'a destek olmak istiyordu.
"Sen ne yaptın bunca zaman, hayatında bir degişiklik, bir gelişme olmadı mı hiç?" dedi sakince.
"Değişiklik düşünecek zamanın oldu mu diye sorsana" dedi Kenan. "Tam diyorum ki oldu, iyileşti Veysel. Sonra başka bir şey patlak veriyor." dedi sinirle.
"Eceyle nasıl gidiyor peki?" dedi Mert tahmin etse de. "Veysel'in dosyasında gördüm adını."
"Gitmiyor Eceyle. O defter kapandı çoktan." dedi Kenan keskin bir sesle.
"Peki." dedi Mert. "Zaten, siz olmazdınız be oğlum. Ayrı kulvarların insanlarıydınız. Bunu sana çok anlatmaya çalıştım, ama beni dinlemedin ki" dedi Mert sakince.
"Umarım gönlüne göre birini bulursun." dedi bir temenni sunarak. "Buldum, yani galiba." dedi Kenan gülümsemesine engel olamamışyı Elif'i düşündüğünde.
"Ne? nasıl? Kim? , Ne iş yapıyor? hepsini anlatacaksın" dedi Mert heyecanla.
Abisi ve doktoru konuşurken Veysel uyansa da abisinin birileriyle konuşmaya ihtiyacı olduğunu bildiğinden gözlerini yummuştu tekrar.
