Mevsimler değişir, zaman geçer..Uzun bir araba yolculuğu yapmak gibi ..O uzun yolda yanından geçen anıların vardır, yaşadıkların, yaşayamadıkların, iyikilerin, keşkelerin, kazandıkların ve kaybettiklerin.
Bu hikaye benim hikayem. Benim karakışta başlayan hastalıklarla dolu hayatımın hikayesi, Mevsimler geçti, benim için bile. Kar yağardı önce, her yer soğuk, her yer sessiz olurdu. Bazen kendi çığlıklarımın içinde kaybolurdum. Tıpkı soğuk bir kış günü gibi...
*******************
Günlerdir kasabayı etkisi altına alan sıcak hava herkesi bunaltıyordu, O gün her şey normal ilerlemişti aslında ta ki Taner ona kasaba yolunda Gönül dağından taşlar düştüğünü, ve kasabaya giriş çıkışların kapatıldığını söyleyene kadar. Ondan sonrası çorap söküğü gibi gelmişti sanki..
Cemilenin çığlıklarıyla merdivenleri 2 şer 3 er atlayarak çıkmıştı Veysel. "Cemilem?!" dedi telaş ve korkuyla. Cemile bağırmaya devam ediyordu. "Geliyor! Bebek geliyor!" dedi bir yandan ağrı içinde kıvranırken. Veysel'in ise eli ayağına dolanmıştı. Aklına ilk gelen kişiyi aramıştı.
"Abicim?" dedi Kenan sevecen bir sesle. "Abi, Abi Cemile"
"Ne oldu Cemile'ye?" dedi Kenan tahmin etse de yine de sorma gereksinimi duymuştu. "Kasaba yolu kapalı, ne yapacağım ben şimdi!" dedi bir yandan ağlamaya başlamışken.
"Tamam,sakin ol. Ben Elif'i alıp geliyorum." dedi Kenan telefonu kapatmadan hemen önce.
Kenan ve Elif arabayla evin önüne geldiklerinde Taner ve Ramazan oradaydı. İçerdeki bağırtılara bakılırsa Dilek ve Asuman da Cemilenin yanındaydı.
"Ben bir bakayım" dedi Elif hızla içeri girerken. Aslinda Kenan meslek hayatı boyunca doğu illerinde çalıştığında da bir çok doğum gerçekleştirmişti. Ama şimdi kasabalının ileri geri konuşmasını istemezdi. Ayrıca şimdi bir sağlık çalışanı olarak Elif de vardı, kolaylıkla bu işi halledebilirdi.
"Cemile" dedi Elif yanlarına gelirken. "Sen bana ılık havlu getir" dedi Dileğe dönüp. "Asuman sen de yardım et Cemileyi yatıralım" dedi yavaşca Cemile'nin yatmasına yardım ederken. Cemileyi yatırdıklarında Dilek de elinde ılık havluyla gelmişti.
"Cemile, bak bana. Şimdi derin bir nefes al, ben söylediğimde tüm gücünle ıkınacaksın tamam mı?"dedi Elif. Cemile kafasını sallamıştı. Elif ona ıkınmasını söylediğinde Cemile de var gücüyle ıkınmıştı.
Öte yandan Cemilenin çığlıklarını duyan Veysel içeri girmek için kendini parçalasa da Kenan onu sımsıkı sarmalamıştı.
" Veysel, abicim bak bana bi" dedi sakin bir şekilde. Veysel iki gözü iki çeşme bakmıştı abisine.
"Öyle hemen yelkenleri suya indirmek var mı ya ?" dedi Kenan. "Cemileye de çocuğuna da bir şey olmayacak. Ama ne olur sakin ol. Tamam mı abicim. Sen güçlü olacaksın. Babasın sen artık" dedi kardeşini cesaretlendirircesine .
"Babayım artık dimi ben?" dedi Veysel az da olsa sakinleşmeye çalışırken.
*******************
"Dur!" dedi Elif. Gördüğü kadarıyla bebek göbek kordonuna dolanmıştı, tıbbi bir müdahale olmadan böyle bir durumu nasıl düzelteceğini bilmiyordu bile.
"Ne oldu?Ne oldu bebeğime?" dedi Cemile kan ter içindeydi. Kendini kötü hissetmeye de başlamıştı üstelik, neler olduğunu anlayamıyordu.
"Bebek, bebek ters geliyor, kordona dolanmış. Doğuma devam edersek bebeği kurtaramam. " dedi Elif. Cemile de Elif gibi şaşkındı.
