Us, Again || 🥀✨️

තුන්වන කොටස 🥀

කැෆේ එක අලුත් උනත් හිතුවටත් වඩා කට්ටිය එනවා. මම හිතන්නේ සමහරවිට කොෆි වර්ග ගොඩක් තියන නිසා වෙන්නැති. අනික ඇත්තටම කැෆේ එකේ staff එකත් හරිම සුහදශීලී. හැම වෙලාවෙම හිනා වෙලා ඉන්නේ. අයිතිකාරයා ඇරුනම. ඇත්තටම මට මතක නැ මං අවංකව හිනා උන දවසක්. ආශ්,කෙයාන් එක්ක හිනා උනත් මට දැනෙනවා මගෙ හිනාව බොරුවක් කියලා. සමහරවිට මට කවදාවත්ම අවංකවම හිනා වෙන්න බැරි වෙයි.

'Good evening sir'

'කොහොමද වැඩ.?'

'හිතුවටත් වඩා හොඳයි සර්. ඇත්තටම අපේ kitchen area එකට කිසිම නිදහසක් නෑ.'

'හොඳට වැඩ ටික කරගෙන යන්න එහෙනම්'

'ඔකේ සර්. සර්ට මොනාහ්-'

'එපා. මං office room එකට යනවා.'

'හරි සර්'

ඔෆිස් රූම් එකට යන්න හැදුවත් මට හිතුනා ටිකක් කැෆේ එකේ ඇවිදලා බලන්න. හැම අඟලක්ම මට ඕනේ විදියටයි මම කැෆේ එක design කළේ. මං නොසෑහෙන්න මහන්සි උනා. මගෙ මහන්සිය අපතෙ ගිහින් නෑ එහෙනම්.

I know a place
That's sound and safe
For us now ~
No need to hide
Or say goodbyes
Leave them out ~

කැෆේ එකේ ඇවිදින අතරෙ මට ඇහුනේ 'I know a place' සින්දුව. මුලු කැෆේ එකම හැගීම්වලින් පිරිලා කියලා මට මොහොතකට හිතුන. ඒත් මගෙ හදවතේ මොකක්ද ලොකූ හිස්කමක් දැනෙනවා. හිතාගන්න බෑ. මොන දේ උනත් ඔෆිස් එකෙන් සම්පූර්නෙන්ම විකාර වෙලා ආව මං කැෆේ එකේදි නිවිලා කියලා දැනුනා.

'දැන් මට එහෙමද කියන්නේ?'

පපුව පිරෙන්න හොද හුස්මක් අරගෙන ඔෆිස් රූම් එකට යන්න හදනකොටම මට ටිකක් සද්දෙන් බැනගන්නවා ඇහුනා. මගෙ කල්පනාවත් බිඳුනා. අනික මේ තරම් හයියෙන් කැෆේ එකක කතා කරන්න තරම් මොලේ අඩු ඔටුවා මොකාද.? ශිට් අද නම් දවසම මහ මුස්පේන්තුයි. හැමදාම වගේ අද ආශ්ගෙ කුනුහර්ප උදේ පාන්දර ඇහුවෙ නැති නිසාද මංද. සද්දෙ ඇහෙන පැත්තට ඇවිදන් යනකොට මං දැක්කේ තනි කළු පාටින් ඇඳගත්ත මනුස්සයෙක් හිටගෙන staff එකේ කෙනෙක්ට බනිනකොට එතන වාඩි වෙලා තමන්ගෙ එහා ඉස්සරහ මුකුත් නොවෙන ගානට කකුලක් උඩ කකුලක් දාගෙන ෆෝන් එක ඔබ ඔබ ඉන්න මනුස්සයෙක්ව. එක්කෝ ඌ බීරි නැත්තම් උට සංවේදන නෑ.