Us, Again || 🥀✨️

හත්වන කොටස 🥀

'කියන්න අනුශ්ක'

'සර්, සර්ගෙ රූම් එකට කෙනෙක් එන්න අහනවා'

'කවුද?'

'නම ඇහුවට කියන්නෙ නෑ. සර්ගෙ කම්පැනි එකේ නිව් එම්ප්ලෝයී කෙනෙක් කියන්න කිව්වා. එවන්නද සර්?'

'එවන්න'

මට කැෆේ එකේවත් මේ මනුස්සයා සැනසීමේ ඉන්න දෙන්නෑනේ. මොකට එනවද මංදා. ආශ් එහෙම දැනගත්තොත් වසලා හමාරයි. කමක් නැ මට හැමදාම මගාරින්න බෑනෙ. ඕනෙ දෙයක්.

Knock knock

'කම් ඉන්'

'කොහොමද අගන?'

'ආව හේතුව?'

ලොකු හුස්මක් හෙලලා එයා ළඟට ආවා.

'වාඩි වෙන්නවත් කියන්නෙ නැද්ද?'

'වාඩි වෙලා කතා කරන්න තරම් දේවල් නැනෙ. ආව කාරණාව කෙලින්ම කිව්වා නම්'

'ඔයාව බලන්න ආවේ. මතක් උන නිසා'

මට කට කොනෙන් හිනාවක් ගියා. මාව මතක් වෙලා? හහ් ශෝක් විහිලුව.

'මං විහිලු නෙවෙයි අගන කරන්නේ? මට ඔයාව මතක් නොවෙන වෙලාවක් නෑ. කම්පැනි එකේදි මට ඔයාව පේන සීමාවකටවත් එන්න දෙන්නේ නෑ. අඩුම මට ඔයාගේ ඡායාවක්වත් පේන්න දෙන්නෑ අගන. මට හරි දුකයි. මං පසුතැවෙනව මීට කාලෙකට කලින් උන දේවල් ගැන. අනෙ මට එක අවස්ථාවක් දෙන්න අගන. මං ඔයා කියන ඕනෙම දෙයක් කරන්නම්'

'ඕනෙම දෙයක් කියල ශුවර්ද?'

'ඔව් අගන ඕනෙම දෙයක් කරන්නම්. '

'අල්ලන්නෙපා'

මගෙ ළඟට ඇවිත් අත අල්ලන්න හදනකොට මං ටිකක් කේන්තියෙන් කිව්වා.

'කියන්න අගන මං මොකක්ද කරන්න ඕනේ? කියන්න.'

'මගෙ ඇස් ඉස්සරහට එන්නෙපා කවදාවත්ම'

'අගන'

'ඕනෙම දෙයක් පුලුවන් කිව්වනෙ.'

ආයෙ මං කට කොනෙන් හිනා වෙලා කිව්වා.

'ඇයි අගන මට මෙහෙම කර්-'

'ලෙයාන්.'

තුමුලට කියන්න ගිය එක සම්පූර්ණ කරන්න උනේ නෑ. එකපාරටම ඔෆිස් රූම් එකට බණ්ඩාකාරයා ආවා. ඒ ඇවිත් කෙලින්ම මගෙ ළඟට ඇවිල්ලා මගෙ අතින් අල්ලගත්තා. තුමුල ඇස් ලොකු කරන් බලන් ඉන්නවා. මං ඇහිබැම් රැලි කරලා බණ්ඩාකාරයා දිහා බැලුවා. මූ මොකක්ද මේ නටන්න හදන නාඩගම.