Us, Again || 🥀✨️

එකොළොස්වෙනි කොටස 🥀

"මුරණ්ඩුකම් කරලා මාව තව ඔයාට පිස්සු වට්ටන්නෙපා අයියේ"

මේ මනුස්සයා අනික් හැමෝටම නම කියලා කතා කරලා මට විතරක් 'අයියේ' කියනවා. මං ඒකට පොඩ්ඩක්වත්ම කැමති නැ. මූණටම එබිලා ඉන්නකොට එයාගෙන් අද උදේ ඉදලා එන මේ සුවඳ. මං ඒකටත් කැමති නැ.

"එ- එහාට යනවා"

"ළඟට ආවේ ආයේ යන්න නම් නෙවෙයි"

මගෙ නහයට පොඩි තට්ටුවක් දාලා එයා ආයම මගෙ ඉස්සරහ ශීට් එකකින් වාඩි වෙලා මගෙ පැත්තට එයාගේ ෆෝන් එක දික් කලා. මං ඇහිබැමැක් උස්සලා ඇයි කියලා ඇහුවා.

"Dial your number"

"තමුන්ට වැඩ නැද්ද? ආහ් නෑ මට අමතක උනා අපි වගේ මහන්සි වෙලා කම්පැනි බිල්ඩ්අප් කරන්න ඕනෙ නැනේ."

මං කියපු කතාවට එයාට කට කොනකින් හිනා ගියා. හැබැයි ඒ හිනාවෙ තිබ්බේ සමච්චල් ගතියක් නෙවෙයි. මංදා. මට හැඟීම් කියවන්න ඕනෙ නැ.

"මට ඔයාගේ නම්බර් එක හොයාගන්න බැරිකමක් නෙවෙයි. හැබැයි මං කැමති නැ එහෙම කරන්න"

.....

"ඔයාම මට නම්බර් එක දෙයි. Nevermind. යුනි එකේ ශිශ්‍ය සංගමේ සභාපති මං. ජූනියර් බැජ් එක පටන් ගන්න නිසා මේ ටිකෙ ටිකක් බිසී."

....

"මං යනවා. ඕෆ් වෙලා පරිස්සමෙන් යන්න."

එයාම තනියෙන් කියවලා ටිකක් වෙලා ෆයිල් එකකට මූණ ඔබාගෙන ඉන්න මගෙ දිහා බලන් ඉදලා ලාවට ඔලුව අතගාලා යන්න ගියා. ඒ ගියාම තමා මං හොඳ හුස්මක් පහළට දැම්මේ. එයා මගෙ වටේ ඉන්නකොට මට හරි අපහසුවක් දැනෙනවා. හයහමාරට විතර අපි ආය එන්න ආවා. ආශ්ට චීස් කොත්තු කන්න ඕනෙ කියලා අපි එළියෙන් කෑම කාලා ආවේ. අද දවසටම මං කැෆේ එකට නොගිය නිසා අනුශ්කට කෝල් කරලා විස්තර බැලුවා. හිතුවට වඩා කැෆේ එක හොඳට රන් වෙනවා. මට සැහැල්ලුවක් දැනුනා.

Knock knock

"Yes come in"

"සර්ට invitation එකක්?"

"දෙන්න"

මං කැබින් එකෙ ඉදන් ෆයිල්ස් වගයක් චෙක් කර කර ඉන්නකොට මිස් සනුකි ඇවිත් ගෝල්ඩ් කලර් එන්විලොප් එකක් දීලා ගියා. මං ඒක අරගෙන බලන්න හදනකොටම කඩන් බිඳන් කැබින් එකට ආවෙ ආශ්. මුට කවදත් කුලප්පුව. හෙමින් ගමනක් හෙමින් කතාවක් හෙමින් වැඩක් පුරුදුම නෑ. අපි තුන්දෙනා සම්පූර්නෙන්ම විදි තුනක්. වෙලාවකට පුදුමයි අපි තුන මෙහෙම ඉන්නෙකම.