Us, Again || 🥀✨️

විසි හතරවන කොටස 🥀

"Good morning sir"

"අද flight එක කීයටද?"

"පාන්දර 2ට සර්. ඔක්කොම රෙඩි. මේ file එකේ ඔක්කොම details තියනවා."

"මිස්ටර් ආශාද් ඔක්කොම ටික සෙට්ල් කරල නේද?"

"ඔව් සර්. ඔක්කොම හරි. තව ටිකකින් මීටින් එක තියනවා."

අද තමයි international audition එකට trainers ලා ජපන් යන දවස. යන හතර දෙනාම අනිවාර්යයෙන්ම select වෙයි කියලා මට ලොකු ශුවර් එකක් තියනව. මොකද අපි අවසානේ තෝරගත්ත හතර දෙනාම සුපිටි බුලට් ටිකක්. අද යන team එකේ ඔක්කොම දොළහක්. ලොකු බජට් ප්ලෑන් එකක්. වීකෙන්ඩ් එක ගෙවුනේ මං උදේට විහස්ය බලන්න යනවා. හවස කැෆේ එකට යනවා. ආශ් ආයේ ප්‍රශ්න කරන්න ආවෙ නෑ. උන් දෙන්නම කැමති නෑ මං වෙන අයට ළං වෙනවට. ඒත් විහස්යව උන් දෙන්නම දන්න නිසා ලොකු අවුලක් උනේ නැ. අදත් ඔක්කොම වැඩ ඉවර වෙලා මං විහස්ය බලන්න යනවා. දැන් එයාගෙ නලලෙ තුවාලෙ හොඳයි. හවසට වළලුකර බැන්ඩේජ් එකත් ගලවනවා. ගෙවුන දවස් දෙකේ මං එයාගෙ වැඩ ගොඩක් කලා. වැඩ කිව්වෙ එයාගෙ ඔෆිස් එකේ වැඩ. මට motor center එක ගැන වැඩ ලොකුවට තේරුනෙ නැති නිසා YV එකේ වැඩ තමයි මං ගොඩක්ම කලේ. ඒත් වැඩ කලාටත් වඩා එයා කලේ මට YV එකේ basic එකේ ඉදලම වැඩ වෙන විදිය කියලා දුන්න එක. මට තේරෙන්නෑ එයා එහෙම කරන්නෙ ඇයි කියලා.

YV එකේ එයා President උනත් ශෙයාර්ස් වලින් 40%ක් විතරයි එයාට තිබ්බේ. ඉතිරි 60%ම එයාගෙ ලොකු මාමාට තිබ්බේ. මට එතනයි නොතේරෙන තැන උනේ. එයාගෙ අප්පච්චිට ශෙයාර්ස් තිබ්බෙ නෑ. මට තේරුන එකම දේ ලොකුබණ්ඩාර ෆැමිලි එක කියන්නේ ගොඩක් සංකීර්ණ ෆැමිලි එකක් කියලා විතරයි. අනික ගෙවුනු දවස් දෙකේම එයාව බලන්න ෆැමිලි එකේ කවුරුවත් ආවෙවත් නෑ. අඩුම එයාගෙ වෙන්ඩ වයිෆ්වත්.

මීටින් එකත් ඉවර කරලා මං ආවේ විහස්ය බලන්න. ඒ එන අතරේ ෆැබ් එකට ගිහින් කෑම ගත්තා. මොකද ඩෙවෝන් උස්සගෙන එන්නෙම ෆැබ් එකේ බෑග්ස්. මං ෆැබ් එකෙන් එළියට එනවත් එක්කම එකපාරටම ඩෙෆෙන්ඩර් එකක් ඇවිත් මගෙ ඉස්සරහ නැවැත්තුවා. පොඩ්ඩක් එහෙ මෙහෙ උනා නම් අනිවාර්යයෙන් මාව හැප්පෙනවා. මං බැලුවෙ කවුද ඒකෙන් බහින්නෙ කියලා. පිටිපස්සෙ දොරෙන් එළියට බැස්සේ කලු ඇඳගත්ත උස මහත මිනිස්සු දෙන්නෙක්. මේ විහස්යගෙ කවුරුවත් වෙන්න බැ. ඒ මිනිස්සු දෙන්නා මං ළඟටම ආවා. මං ඇස් හීනි කරන් උන් දිහා බලාගෙන හිටියා.