"දැන් ඇති නැද්ද ම්ම්? තව නිදිමතද? ඔය තරම් මහන්සියෙන්ද හිටියේ? චුට්ටක් ඇස් ඇරලා ආයෙ නිදාගන්නකො. මට හරි පාලුයි බං. තව කොච්චර දවස් ඔහොම නිදාගන්නවද ම්ම්ම්? මාව බලන්න ඔය තරම් අකමැතිද? මං තව දවස් කීයක් බලාගෙන ඉන්න ඕනෙද? මට අඬන්න ඕනේ ලෙයාන්! ප්ලීස් බං ඔය ඇස් එක පාරක් අරින්නකො. මට තව නම් මගෙ ඇස්වලට සීමා දාන්න බැරි වෙයි. මේ කඳුළු මෙහෙම හිර කරන් ඉඳලා මගෙ පපුව පැලිලා යයි බං. එකම එක පාරක් ඔය ඇස් ඇරලා මගෙ දිහා බලපංකො බං. දවස් අටක්නෙ දැන්. ඇති නැද්ද මාව මෙහෙම මහන්සි කලා ම්ම්ම්. මං කකුල් දෙකෙන් හිටගෙන හිටියට මං වැටිලා බං ඉන්නේ. අන්තෙටම වැටිලා. මෙච්චර මං උබට ආදරේ කරනව කියලා මං දන්නෙත් දැන්. අනෙ මට උබ නැතුව හරි පාලුයි ලෙයාන්. උබ මට දෙන්නේ පොඩි ගින්දරක් නෙවෙයි බං. දැන් දැන ගින්නට පැන්න මට උබේ ගිනි හරි වේදනායි බං"
පාන්දර දෙකත් පහු වෙලා දැන්. මෙ දවස් අටම මං රෑ හිටියේ මගෙ ලෙයාන්ගේ හොස්පිටල් රූම් එකේ. පහු උන දවස් අටම මං ඇස් පියෙව්වේ දවසට පැයක් වගේ. බිස්නස්වල වැඩ එක්ක දවසම ඔට්ටු වෙලා රෑට එයාගේ අතින් අල්ලගෙන මං කතා කලා. මේ දවස් අටටම මං ඔෆිස්වලට ගියෙත් හරි අඩුවෙන්. වැඩ පවා කලේ මේ රූම් එකේ ඉඳන්. පුලුවන් හැම වෙලාවෙම කලේ එයාට කතා කල එක. මං මෙච්චර කතා කරන්න දන්නවා කියලා මං දන්නෙ දැන්. මං එයා එක්ක ගොඩක් කියෙව්වා. ඒත් තාම මගෙ ඇස්වලින් එක කඳුළු බිංදුවක්වත් වැටුනේ නෑ. මට බය මේ පීඩනේට මගෙ නහරයක් පුපුරයි කියලා එයා ඇස් අරින්න කලින්.
"විහස්ය"
එයාට කතා කර කර ඉඳලා මං දන්නෙ නැ මට කොයි වෙලේ නින්ද ගියාද කියලා. මං අවදි උනේ කෙයාන් ඇවිත් මට කතා කල නිසා.
"මං ඉන්නම්. උබ ගිහින් වරෙන්"
"ම්ම්"
මං ඔලුව උස්සලා මගෙ ලෙයාන් දිහා බැලුවා. එයාගෙ දැන් මූණෙ තිබ්බ තුවාල සනීප වෙලා. ඔලුවෙ තිබ්බ ලොකු බැන්ඩේජ් එකත් අයින් කරලා මැහුම් ගැහුව තැන විතරක් කවර් කරලා. තුවාල ටික ටික සනීප වෙනවා. ඒත් එයා තාම ඇස් ඇරියේ නෑ. මං හරි පරිස්සමෙන් ඒ මූණ අතගාලා නළලට පොඩි හාදුවක් තිබ්බා. වෙනදට ජැස්මින් සුවඳ එයා දැන් බෙහෙත් සුවඳයි.
YOU ARE READING
Us, Again || 🥀✨️
Fanfiction𝙲𝚘𝚖𝚙𝚕𝚎𝚝𝚎𝚍 ✔ ස්තූතියි ! මට ඔයාගේ ජීවිතයට එන්න දුන්නට. පොරොන්දු තියෙන්නේ රකින්න උනත්, කඩවුණු පොරොන්දුවක් එක්ක මගෙ අත අල්ලන් ඉස්සරහට ඇවිදන් ගියාට. __ ලෙයාන් අගන එදිරිසිංහ 🌼 "ඇයි මගෙ හිස් ජීවිතේ පාට කරන්නේ?" මං එයාගේ...
