SADİST +18

4. Bölüm -Teklif-

Okuldaydım, çıkış saatine geldik. Yaren yanımda Burakla telefonda konuşuyordu. Bense sıkılmış bitkin halimle yürümeye devam ediyordum. İlerlemeye devam ederken Yaren telefonu kapattı.

- Bade, iyi misin sen?

- Evet, neden sordun?

- Bilmem, bütün gün durgun gözüküyordun.

Doğru, çünkü önceki gece uyuyamamıştım.

- Biraz uykum var erkenden eve gidip uyumak istiyorum.

Yoldan ilerlerken bir grup kekoyla karşılaştık. Tren görmüş öküz gibi bakıyorlardı bize üstelik pişkin pişkin gülüyorlardı. Yarene döndüm.

- Ben erkeklere çok acıyorum ya, baksana dişi sinek görseler azacaklar. Yazık.

- Cidden, şunların tipe bak. Maymuna benziyorlar.

Yanlarından geçerken bir tanesine "Ne bakıyorsun?" adlı bakışımı attım. Hala gülmesi çok sinir bozucuydu ve ilerlemeye devam ettik.

- Ee siz Mertle oldunuz mu?

- Hayır, onu arkadaşım olarak görüyorum.

- Ya o seni görmüyorsa?

- Açıkçası umrumda değil.

- Sevgili yapmanın zamanı gelmedi mi be Bade.

- Bilmiyorum..

bunu derken aklıma Hakan geldi. Biraz sus pus ilerledikten sonra yazışmalarımızı hatırlayıp gülümsedim. Sonra telefonumu çıkarıp baktım, hiçbir şey yazmamıştı, doğal olarak. Fotoğrafını açıp tekrar baktım. Gerçek olma ihtimalini bir kez daha düşündüm. Çok aşırı yakışıklıydı. Ne yazsam da etkili olur diye beynimi karıştırdım ve daha sonra bir şeyler yazdım.

B: Sence ben neden çok az yemek yiyorum?

Ne diyeceğini merakla bekledim ama yazmadı, bende kapatıp ilerlemeye devam ettim. Nihayet eve varmıştık. Yarenle biraz geride yollarımız ayrılmıştı. Eve gidip hemen yatağa attım kendimi. Daha sonra telefonuma baktım. Hâlâ yazmamıştı. Bekle bekle sıkılmıştım gidip yemek yedim, ardından duşa girdim ve odama girip kapımı kilitlediğim gibi telefonu elime aldım ve baktım, sonunda yazmıştı.

H: Kilo almamak için?

Tam da beklediğim cevaptı. Hemen geri cevap yolladım.

B: Hayır, midemde bir hastalığım var. İstesemde çok yiyemem.

Bornozumla yatağa uzanıp cevap yazmasını bekledim. Bu kadar yakışıklı olması beni biraz daha cezbediyordu yalan yok. Çok geçmeden cevap vermişti.

H: Öyle mi? Kusura bakma, düşünemedim.

B: Sorun değil.

H: Peki neden sordun bana bunu?

B: Çünkü "Kilo almamak için" diyeceğini biliyordum. Düşüncelerimi kanıtlamak gibi düşün sen.

H: Anladım, peki hastalığın nedir?

B: Şaka yaptım bir hastalığım yok, çok severim yemek yemeyi.

H: Demek beni kandırdın.

B: Biraz öyle oldu evet.

Görüldü atıp çıkmıştı. Sinirlendiğini düşünüp bir daha yazdım.

B: Kızdın mı yoksa?

H: Evet kızdım, yalan en sevmediğim şeydir.

B: Özür dilerim, seni kızdırmak istemedim.

Yine görüldü atmıştı. Bu sefer ben de sinirlenmiştim. Ota boka görüldü atılmaz ki. Çok saçma. Kendi kendime göz devirirken birden kapım çaldı ve telefonu kapattım.

- Aç kapıyı Bade.

- Abla dur, duştan çıktım giyineyim açarım.

- Hızlı ol.

Giyinmek için ayağa kalkarken tekrar telefonuma baktım bir şey yazmıştı.

H: Kendini affettirmen lazım.

B: Nasıl?

H: Bu gece benimle olabilirsin.