SADİST +18

13. Bölüm -Baskı-

Hakan artık hayatımın bir parçası olmuştu. Onsuz geçirdiğim zamanlar o daha hayatıma girmemişken yaşadığım sıkıcı zamanlardan çok çok daha sıkıcıydı. Sürekli onunla konuşmak istiyor, her zaman beraber olmak istiyordum. Çok şey paylaşmıştık birbirimize. Onun beni gerçekten sevdiğine inanabiliyordum. Ona karşı içimde güvenmeyen bir tarafım vardı ya, işte o tamamen gitmişti. Ona o kadar çok güveniyordum ki.. Daha tanışalı 1 ay olmuşken kafamda evlilik hayali kuruyordum. Bir gün okuldan eve döndükten sonra babamın evde olduğunu gördüm. Bu yüzden direkt odama gitmek yerine mutfağa gidip yemek yedim ardından biraz babamın yanında salonda oturdum. Babam bana göz ucuyla baktı. O iğneleyici surat ifadesini gösterip

- Git bana yemek hazırla.

dedi. Tamam dedikten sonra gidip hazırladım ve çağırdım. O masaya otururken ben mutfaktan çıkmak için hazırlanıyordum ki beni durdurdu.

- Bade, gel bakayım otur masaya.

yutkunarak döndüm babama ve masaya oturdum. Tedirgindim. Ne diyeceğini merak ediyordum. Aklım ise bir yandan Hakandaydı.

- Sen o telefonla çok oynuyorsun bu aralar.

dedi. Ellerim titremeye başladı ve hemen kendimi savunmaya çalıştım.

- Hayır baba ben..

- Alırım o telefonu elinden. Haberin olsun.

Ağlamamak için kendimi zor tuttum.

- Hadi git şimdi.

dedi. Kendimi odama attığım gibi ağlamaya başladım. Sessiz ağladığım için kimse ağladığımı farketmemişti. Gözlerimden yaşlar düşerken telefonu elime alıp Hakana yazdım.

B: Hakan.. Ben çok kötüyüm.

H: Ne oldu? Neden?

hemen vermişti cevabı.

B: Babam telefonla çok ilgilendiğimi söyledi elinden alırım dedi..

H: Ya ne alakası var? Bu adam iyi mi?

B: Ne yapacağım ben?

H: Sabredeceksin.. Benim olana kadar onlara katlanacaksın. Ama sen yine de şimdi telefonu kapat. Baban görmesin, biz geceleri yazışırız tamam mı?

B: Tamam, seni çok seviyorum.

H: Ben de seni.

Telefonu kapattıktan sonra bir süre ağladım. Sonra duşa girdim ve geceye kadar elime telefonu almadım. Arada bir gidip Hakanın fotoğrafına bakmak dışında. Sonunda gece olmuştu ve herkes uyumuştu ama saat gece 2'ye geliyordu. Hemen yazdım Hakana.

B: Geldim.

Bir süre bekledim. Beş dakika sonra yazdı.

H: Sonunda, çok özledim seni.

B: Bende o kadar özledim ki.. Seni düşünmediğim bir dakika bile yok.

H: Yerim seni ben.

B: Keşke yanımda olsaydın Hakan. Sanki hep yanımdaymışsın ama sana hiç ulaşamıyormuşum gibi hissediyorum..

H: Aynısını bende hissediyorum. Sana dokunamamak, sarılamamak çok zor.

B: Babam böyle olmasaydı belki şimdiye buluşmuştuk bile..

H: Bade, babanı anlamıyorum. Neden böyle davranıyor sana?

B: Hani ilk tanıştığımız zamanlarda sana nedenini söyleyemem demiştim ya.

H: Evet, yine söylemeyecek misin?

B: Hayır söyleyeceğim.

H: Dinliyorum seni. Ama dur.

B: Durdum.

H: Beni önce öpmelisin. Çok bekledim ve çok özledim.

B: Kocaman öpüyorum seni Hakan. Dudağından kocaman..

H: Oh, şimdi anlatabilirsin dinliyorum.

B: Babam bana böyle davranıyor, çünkü.. Ben küçükken kaçırıldım.