SADİST +18

32. Bölüm -Merak-

Başta çıkaramasamda daha önceden gördüğüm kadarıyla Badenin arkadaşları olduğunu anlamıştım.

- Buyrun?

dedim kapı açıkken. İkisi de bakıyordu bana öylece.

- Badenin arkadaşlarıyız, biraz konuşabilir miyiz Hakan?

dedi kız. Ne diyeceklerini merak ediyordum.

- Tabii.

diyip kapı eşiğinden geçtim ve kapıyı kapattım. İçeride abimler olduğu için davet etmek istemedim.

- Hakan.. Bade için konuşmaya geldik biz. Bade çok kötü durumda, hiç iyi değil.. Gözlerimizin önünde eriyip gitti haftalar içinde ve tek sebebi sensin.

diye tekrar konuştu o kız adı sanırım Yarendi, arkasından da yanındaki çocuk konuştu ama bu çocuğun adını bilmiyordum.

- Bade seni gerçekten çok seviyor, sence de bir şansı haketmiyor musunuz?

baktılar bir süre bana. Ben de ne diyeceğimi bilmiyordum, onlara bakıyordum derken kapı açıldı. Kaan gelmişti. Şaşkın gözlerle bakıyordu.

- Hayırdır, ne oluyor?

İkiside konuşmadı. Haliyle ben konuştum. Biraz çekinerek cevap verdim çünkü Kaanın patavatsızlığı yüzünden bu insanlar kırılsın istemiyordum.

- Bade için gelmişler.

- Bade mi, hayırdır koçum ne iş? Bu çocuk bitti demedi mi daha ne istiyorsunuz?

dedi onlara dönüp. Onlarsa şaşırmışlardı doğal olarak. Böyle bir tepki beklemiyorlardı.

- Tamam abi, sen içeriye geç.

- Sen de geçiyorsun, siz de gelmeyin rahat bırakın çocuğu.

diyip beni içeriye sürüklemeye çalıştı ama bu sefer daha tok bir ses tonuyla konuştum ona.

- Karışma bana, geç dedim.

birbirimize attığımız sinirli bakışlardan sonra içeriye geçti. Ben tekrar onlara dönüp konuşmak isterken bu sefer Melis geldi ve o konuştu.

- Kaan abi sinirlenmiş ne oldu?

gelenleri görünce onlara selam vermeyi unutmadı.

- Merhaba.. Arkadaşların mı Hakan abi?

ona dönüp Bade için geldiklerini söyledim ve birden parladı bunu ben de beklemiyordum.

- Ya siz ne yüzle geldiniz, ne istiyorsunuz? Hapse attırdı zaten o kız Hakan abimi, ne diye gönderiyor artık sizi?

ben bir şey diyemeden o çocuk konuştu.

- Bade bunun için çok pişman. Bunu zaten sürekli dile getiriyor zaten ve biliyor "abin".

diye bastırdı abin kelimesini. Aralarındaki tartışma çıkmıştı. Melisi de içeriye zar zor sokup onlara nihayet konuşabildim.

- Benim bir sevgilim var ve Badeyle artık olmaz. Üzgünüm. Kendini üzmesin..

dedim. Gözlerindeki çaresizlik beni üzsede onlara gerçeği söyleyemezdim. Yani Badeyi hâlâ sevdiğimi, beraber olmak istediğimi ve sevgilimi sevmediğimi hatta ayrılacağımı.. Söyleyemezdim çünkü güvenimi çok kırmıştı. Yapamazdım, onunla devam edemezdim. İçeriye girdikten sonra çok düşündüm. Ama kararımda emindim.

Bade*

Yaren tekrar gelmişti, bense hâlâ yatağımda uzanıyordum. O kadar ağır geliyordu ki her şey.. Gözlerim yanıyordu, ağlamaktan içim çıkmıştı. Yatağıma oturdu, gözleri dolmuştu. Arkasından Mert geldi. Bana acıdıklarını düşündüğüm için bir şey demeden onlara bakıyordum.

- Bade.. Şimdi sana bir şey söyleyeceğim.. Ama korkuyorum..

dedi Yaren. Ne diyeceğini merakla bekledim, belki Hakanla ilgilidir diye.

- Biz Hakanla konuşmaya gittik..

doğruldum birden,

- Ne? Ne konuştunuz? Ne dediniz?

- Onu nasıl sevdiğini anlattık, tekrar beraber olmak istediğini..

yutkundum bunları duyunca.

- Peki o ne dedi..

- Badeyle olmaz dedi.. Kendini üzmesin dedi..

gözlerim dolmuştu tekrar.

- Kendini üzmesin dedi.. Öyle mi?

dudağımın iç kısmını ısırdım. Titreyen alt çenemle beraber istemsizce sırıttım ve gülmeye başladım.

- Kendini üzmesin..

Resmen deliriyordum.

- Kendini üzmesin dedi öyle mi!

dalga geçiyordu sanki benimle. Ayağa kalkıp çığlık atmaya bir yandan da etrafımda bulunan bütün eşyaları dağıtmaya başladım. Mert beni tutmaya çalışıyordu. Bu halde olmaktan nefret ediyordum. Çığlık atarken ağlamaya devam ettim.

- Neden ya neden! Neden sevmiyor beni? Allah'ım delireceğim artık..

Mert en sonunda beni tuttu, bu sırada ailem de içeriye girmişti. Beni sakinleştirdiler. Kendimi boşlukta hissettim o an, gözlerim karardı. Mertin kollarına kendimi bırakıp gözlerimi kapattım ve bayıldım.