SADİST +18

11. Bölüm -Aşk-

B: Yine şaka yapıyorsun değil mi bak bu sefer komik değil Hakan.

H: Hayır şaka yapmıyorum, ben zaten tek başıma yaşıyorum. Senin 18 olmana da 3 buçuk ay varmış o zamana kadar iyice tanışmış oluruz, hem başka nereye gideceksin ki?

B: Bana neden yardım ediyorsun?

H: Çünkü seni diğerlerinden farklı görüyorum.

B: Gerçekten mi, daha konuşmaya başlayalı haftalar olmuşken?

H: Evet.

B: İleride vazgeçmeyeceğini beni yarı yolda bırakmayacağını nerden bileceğim ben..

H: Ben seni yarı yolda bırakmam. Ama eğer içine sinmezse başka bir plan daha kurarsın.

B: Peki.. Nasıl olacak, nasıl geleceğim yanına? Sen nerede yaşıyordun, Antalya mı?

H: Evet, Antalyada yaşıyorum.

B: Ben oraya nasıl geleyim, hiçbir şeyi bilmiyorum..

H: Ben geleyim. İzmire?

B: Burada mı yaşayacağız?

H: Yok hayır, seni almaya.

B: Ben.. Bilmiyorum.. Özür dilerim ama güvenemiyorum. Her şey çok yeni Hakan..

H: Anladım, düşün sen bunları benim şimdi gitmem lazım.

Hakan gittiği zaman çok düşündüm, çocuğu kendimden soğutuyor muyum diye acaba. Ama bende haklıydım. Sonuçta daha tanımıyordum onu. Yani en azından iyi tanımıyordum. Ama dediği gibi daha 3 buçuk ay vardı. Hem gidecek başka yerim yok diye düşündüm ama bunu ona söylemedim. Yani yanına gideceğimi. Aradan iki gün geçmişti, ben kaçma mevzusundan bahsetmediğim sürece hiç o konulara girmiyordu beni rahatsız etmemek için. Çok kibar ve nazik biri olduğunu düşünüyordum her zaman. Öyleydi de. O gece biz tekrar konuşmaya başladık.

B: Hakan benim sana bir şey söylemem lazım.

H: Dinliyorum.

B: Ben.. Yanına gelmek istiyorum. Eğer teklifin hâlâ geçerliyse..

H: Elbette geçerli.

B: Hem zaten dediğin gibi daha aylar var birbirimize alışır ısınırız.

H: Seni hiçbir zaman sıkmayacağım Bade, kendini benim yanımda güvende hissettiğin zamanı bekleyeceğim.

B: Sen çok iyi birisin, iyi ki karşılaştım seninle.

H: Sen de öyle Bade. İyi ki girdin hayatıma.

O an onu sevdiğimi farketmiştim. Tıpkı onun dediği gibi içimde sevgi oluşmuştu ona karşı. Zaman geçiyordu biz birbirimize daha çok alışıyorduk. Aradan 2 hafta geçmişti. Birgün okul çıkışı tek başıma eve dönerken acaba onu arasam mı diye düşündüm. Önce Instagramdan yazdım ona.

B: Nerdesin, evde misin?

H: Evet evdeyim yemek yapacağım birazdan kendime. Sen nerdesin?

B: Okuldan dönüyorum.. Seni arasam olur mu?

H: Olur.. Olur tabii ki, ara bekliyorum.

Yazdığını görünce aramak için Instagramdan çıktım. Hiç çalmadan açtı telefonu neredeyse. Onu ikinci arayışımdı. Ve çok heyecanlıydım..

- Alo.. Hakan..

- Bade, selam nasılsın?

- İyiyim.. Ben sesini duymak istedim.

- Çok iyi yaptın, iyi ki aradın.. Ben de senin sesini özlemiştim.

Şapşal şapşal sırıtırken konuşmaya devam ettik.

- Evdekiler seni sıkmıyor değil mi?

- Her şey daha da beter oluyor o yüzden evden bahsetmek istemiyorum. Şu an seninle konuştuğum için çok iyi hissediyorum ve bu böyle kalsın istiyorum.

- Tamam.. Neler yaptın okulda?

- Hep seni düşündüm.

Güldüğünü duyduğumda bende güldüm. Gülüşü alaycı gülüş değil, tatlı samimi ve içten bir gülüştü. Bu yüzden istemsizce bende gülmüştüm.

- Bade.

diyip duraksadı ve ciddileşti birden.

- Efendim?

tedirgin bir şekilde bekledim. Neden ciddileştiğini merak ettim. Ve ne diyeceğini de.

- Ben seni seviyorum.