အဆိပ်ပြင်းသော ကြင်ယာတော်၏ ပြန်လည်မွေးဖွားလာခြင်း (BL)

ch108 'အကျဉ်းထောင်'

'အကျဉ်းထောင်'

တိုင်းပြည်၏ အပြစ်သားအကျဉ်းစခန်းဟာ တရားစီရင်ရုံးနှင့် မနီးမဝေးတွင် တည်ရှိသည်။ ရှန်ရွေ့ထင်တို့ညီအစ်ကိုသုံးယောက်ဟာ တရားရုံးစာရေး ခေါ်ရာနောက်သို့လိုက်လာပြီး အကျဉ်းစခန်းသို့ရောက်ရှိလာ၏။အလာလမ်းတွင် စာရေးလေး ရှင်းပြသည်က မင်းသားသွမ့်၏သားအား ပြန်ပေးဆွဲခဲ့သော ဓားပြအားလုံး ဤအကျဉ်းထောင်တွင် သတ်သေသွားကြသည်ဟူ၏။

အလားတူ ဖြစ်ရပ်မျိုး ထပ်မဖြစ်စေရန် ဝမ်ယွမ်အပါအဝင် အပြစ်သားအားလုံးကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ်စောင့်ကြည့်ဖို့ သန်မာကြံ့ခိုင်သည့်ရဲစစ်သည်တို့ကို အကျဉ်းခန်းတဝိုက် ဒေါက်ထောက်စောင့်ကြည့်စေပြီး ယင်ကောင်ပင် ခိုးဝင်၍ မရအောင် မင်းသားသွမ့်က လုပ်ခိုင်းထားကြောင်းပြောပြ၏။

"ငါ့ကိုလွှတ်ပေး၊ ငါ့မှာ ဘာအပြစ်မှ မရှိဘူး... အခုလွှတ်ပေး!"

"ငါ ဘာမှ မလုပ်ထားဘူး"

"လွှတ်ပေး.."

အကျဉ်းထောင်၏ လမ်းကျဉ်းကျဉ်းကိုဖြတ်သန်းနေစဉ်တစ်လျှောက်လုံး နာကျည်းခံပြင်းစွာ အပြစ်မရှိကြောင်း အော်ဟစ်ငိုယိုနေသံများဖြင့်ပြည့်နေသည်။ စာရေးလေးက မီးရောင်မှိန်ပျပျအောက် ဦးဆောင် ခေါ်ဝင်သွားကာ ၊အမှန်တရားဖော်‌ထုတ်ရန်သုံးသည့် ရိုက်နှက်နှိပ်စက်သည့်ကိရိယာအခန်းကို ဖြတ်ကျော်ကာ ‌အကျဉ်းထောင်၏ အတွင်းဆုံးအခန်းထိ ခေါ်လာသည်။

လမ်းကျဉ်းတစ်လျှောက် ရှန်ရွေ့ထင်တို့ကိုတွေ့သည်နှင့် ဘေးတစ်ဖက်တစ်ချက်စီမှ အကျဉ်းသားများက ရှေ့တိုးကာ အချုပ်တန်းအပြင်ထိ လက်ဆန့်ပြီး ထိကိုင်ရန်ကြိုးပမ်းကာ သူတို့၏အမှုများကို ပြန်လည်စစ်ဆေးပေးပါရန် တောင်းဆိုသည်များလည်း ကြုံရသည်။

"သွားစမ်း!"

အချိန်ကာလကြာ မူလအသား‌ရောင်ပင် မမြင်ရတော့အောင် မဲတူးနေပြီဖြစ်သည့် လက်တစ်ဖက်က သူ့အား ဆွဲမိလုနီးပါးဖြစ်သွားသောအခါ ရှန်ရွေ့ကျန်းက ရွံရှာစက်ဆုပ်စွာ ကြိမ်းမောင်းလိုက်သည်။ ထောင်မှူးနှင့် စာရေးက အံ့ဩသွားဟန်မပြပေ။ လူချမ်းသာအများစုက ဒီလိုနေရာမျိုးကို တော်ရုံ ခြေမလှမ်းချင်ကြပေ။ စက်ဆုပ်ပြီး အပြစ်သားတွေကို မြင်လျှင်လည်း စိတ်အနှောင့်ယှက်ဖြစ်ကြသည်။