အဆိပ်ပြင်းသော ကြင်ယာတော်၏ ပြန်လည်မွေးဖွားလာခြင်း (BL)

Ch 168 ရွေးချယ်စရာ မရှိလို့သာ'

'ရွေးချယ်စရာ မရှိလို့သာ'

"ရှန်လျန် မင်းက တစ်ကယ် သန္ဓေယုတ်တဲ့ကောင်ပဲ၊အစတည်းက တစ်ခါတည်း သတ်ပစ်ခဲ့ရမှာ"

"ဦးလေး ကျွန်တော်တို့ကိုကယ်ပါဦး၊ ချောင်အာက ရူးနေမှန်း ကျွန်တော်တို့ တစ်ကယ် မသိတာပါ...ဦးလေး...."

ရှန်ရွေ့ချင်က ဒေါသထွက်ထွက်နဲ့ ကျိန်ဆဲနေသည်။

ရှန်ယန်က ငိုရင်း ရှန်ရွေ့ထင် တစ်ဦးတည်းသာ ကယ်နိုင်မည့်သူရှိတာကြောင့် သူ့ဦးလေးဆီ အသနားခံသည်။

ဒါပေမယ့် ကံမကောင်းစွာနဲ့ ရှန်ရွေ့ထင်ရဲ့ အာရုံစိုက်မှုအလုံးစုံကို ရှန်လျန်ကသာ ပိုင်စိုးထားခဲ့ပြီး ငိုယိုအသနားခံသည့်အသံကိုမကြားပေ။

ရှန်လျန်ကတော့ရှင်းသည်။ ကူညီဖို့ရန် အစီအစဉ် လုံးဝ မရှိပါ။

"ရန်အရာရှိခင်ဗျာ.. အရှင်မင်းကြီးက ရှန်ချောင်ရဲ့ မိသားစုကို ဘယ်လိုပဲ အပြစ်ပေးပါစေ ဝန်မင်းက လက်ခံတယ်ဆိုတဲ့အကြောင်း ကျေးဇူးပြုပြီး ဧကရာဇ်ဆီ စကား‌ေကာင်း‌ေပြာပေးလို့ရမလား...နိုင်ငံတော်အတွက် အလုပ်လုပ်ပေးခဲ့တဲ့ နှစ်တွေကို ထောက်ထားပြီး ကျွန်တော့်အဖေကို တော့ ချမ်းသာပေးဖို့ မျှော်လင့်ပါတယ်"

ရှန်လျန်က ရန်ဝမ်လိရှေ့သွားပြီး တလေးတစားဦးညွှတ်ကာ အဖေ့အတွက် အကူအညီတောင်းသလို ဒုတိယမိသားစုနဲ့ဆက်ဆံရေးပြတ်စဲမှုအပေါ်လည်း အတိအလင်းကြေငြာသည်။ စစက ကူညီရန် စိတ်ကူးမရှိခဲ့၊ တုံးလင်တစ်အိမ်လုံး ပျက်စီးသွားလည်း သူက မမှုပေ။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် အဖိုးတို့လည်း ပြန်လာတော့မယ့်အပြင် သူက ယွမ်ရွှင်းနဲ့ လက်ထပ်တော့မှာပဲလေ။

ဒါပေမယ့် အခြေအနေက မပေးပေ။ မိဘအိမ်ကထွက်သွားလို့ရပေမယ့် မိဘအိမ်ကိုဖျက်စီးရန်ကား မဖြစ်သင့်။ အစ်ကိုဖြစ်သူပြန်လာရန်အတွက်လည်း လိုအပ်သေးသည်။ ထို့အတွက် တုံးလင်သခင်ကြီးကို မတတ်သာပဲ ကူညီရတော့၏။

"တူလေး ရှန် စိတ်ချပါ၊ ကျုပ် အရှင်မင်းကြီးဆီ အမှန်အတိုင်းလျှောက်တင်မှာပါ၊ ဒါဆို အလုပ် တာဝန်ရှိသေးလို့ ခွင့်ပြုပါဦး၊ဪ တစ်ကယ်လို့ တူလေး လမ်းကြုံရင် ကျုပ်တို့ဌာနကိုအလည် ဝင်ခဲ့ပါဦး၊ဖိတ်ခေါ်ပါတယ်"