အဆိပ်ပြင်းသော ကြင်ယာတော်၏ ပြန်လည်မွေးဖွားလာခြင်း (BL)

ch-27 ' မြို့စားဘက်က ဖိတ်ခေါ်ပြီ၊ ဖေးနဲ့ရှန် ထိပ်တိုက်တွေ့ကြပြီ

' မြို့စားဘက်က ဖိတ်ခေါ်ပြီ၊
ဖေးနဲ့ရှန် ထိပ်တိုက်တွေ့ကြပြီ'

‌ဆေးတိုက်နည်း အညွှန်းကိုရှင်းပြပြီးနောက် ရှန်လျန် ဟာ ချီညီအစ်ကိုနဲ့အတူ ဖုမိသားစုအိမ်မှ ထွက်လာခဲ့တယ်။

(TN. ရှေ့ပိုင်းမှာ ချီရွှမ်းက ဆေးစာရရခြင်း ပြေးထွက်သွားတယ်ဆိုပြီး ခုက ဘယ်လိုပြန်ရောက်လာတာလဲ မသိဘူး ဒီတိုင်းပဲ tran ထားလိုက်ပါတယ်)

ရင်းလမ်းကြားထဲ ပြန်ဝင်လာတာနဲ့ လူတစ်ယောက်က သူတို့လမ်းကိုလာပိတ်ရပ်တယ်။အဲ့လူက တစ်ခါက သူတို့နဲ့ အဆက်အဆံ ရှိဖူးတဲ့ ထျန်းချွမ်ဖြစ်တယ်။

"ရှန်သခင်လေးကို မင်းသားက ဖိတ်ခေါ်ခိုင်းလိုက်ပါတယ်"

လက်ညွှန်ပြရာ နေရာကို ရှန်လျန် ကြည့်လိုက်တော့.. မလှမ်းမကမ်းမှာ ရပ်ထားတဲ့ ရထားလုံးကို တွေ့လိုက်ရတယ်။

"ခများတို့ နောက်ယောင်ခံလိုက်နေတာလား"

မဟုတ်ရင် ဘာလို့ ဒီလောက်တိုက်ဆိုင်နိုင်ပါ့မလဲ? ဟုတ်တယ်မလား?

စင်ယော်တောင် မျက်ခုံးနှစ်ဖက်က မြင့်တက်သွားပြီးနောက် စိုးရိမ်သွားမိသည်က

'အရိပ်တပ်ဖွဲ့ ကို သတိထားမိသွားပြီလား'

"ပဉ္စမ သခင်လေး"

မင်းသားက ဖိတ်ခေါ်တယ်လဲ ကြားရော ချီညီအစ်ကိုဟာ ထျန်းချွမ်ကိုတလှည့် မရင်းနှီးစွာကြည့်ပြီး ရှန်လျန်ကို တလှည့် စိုးရိမ်စွာ ပြန်ကြည့်သည်။

'ဒီလူတွေသိပ်တော်တယ်ဆိုရင် ဒုက္ခ ပဲ ၊ ဒီနေ့သူတို့ပြုလုပ်ခဲ့တာတွေက များတော့ အကုန်ပေါ်သွားရင် ဘာမှ ကောင်းတာမရှိဘူး'

"ရှန်သခင်လေးက သံသယရှိတယ်ဆိုရင် မြို့စားဆီ လူကိုယ်တိုင်သွားမေးနိုင်ပါတယ်"

ထျန်းချွမ်က သူ့ရဲ့ ရှည်လျားတဲ့ အရပ်နဲ့ အားလုံးရှေ့မှာ မားမားမတ်မတ် ကာရပ်ထားလေတယ်။

"ကောတို့ ဒီမှာ ပဲ ခဏစောင့်နေလိုက်ပါ"

ချီညီအစ်ကို အားပြောပြီးသည်နှင့် ရထားလုံးဆီသို့ ဦးတည်လိုက်သည်။