အဆိပ်ပြင်းသော ကြင်ယာတော်၏ ပြန်လည်မွေးဖွားလာခြင်း (BL)

ch124 လူတွေက ရိုးသားပါတယ်

'လူတွေက ရိုးသားပါတယ်'

"ကျွန်တော်တို့ သခင်လေးက အရမ်းကြင်နာတတ်တာမို့ ခင်ဗျားတို့လည်း သူ့ကို လေးစားပြီး သေချာတန်းစီပေးကြပါ၊ တန်းမစီတဲ့သူ၊ အလှည့်ကျော်တဲ့သူရှိရင် ပေါက်စီတွေ မဝေပေးတော့ပါဘူး"

လူအုပ်ရဲ့ စိတ်မရှည်မှုကို ယောင်းကွမ် ခံစားမိပြီး ရှေ့တစ်လှမ်းထွက်ကာ ကျယ်လောင် ပြတ်သားတဲ့အသံနဲ့ ထိန်းသိမ်းလိုက်သည်။ သို့မှသာ ဆူညံနေတဲ့ လူတွေ တိတ်ကျသွားတော့၏။

ပေါက်စီပူပူက လက်ထဲရောက်လာတော့မှာမို့ ဒုက္ခသည်တွေဟာ ရွေးချယ်စရာမရှိပဲ လိုက်နာလိုက်ရသည်။

"အား....."

"အီး ဟီး....

ပေါက်စီပူပူလေး အမြန်ရရန် တစ်ဦးချင်းတန်းစီနေရာမှ မစောင့်နိုင်တော့စွာ ရှေ့သို့အတင်းတိုးနေကြသည်။ ထိုစဉ် အသက်နှစ်နှစ်ပင် မပြည့်သေးတဲ့ကလေးငယ်အား ချီထားသည့် အရိုးပေါ်အရေတင် လူငယ်တစ်ဦးက ရုတ်တရက် တွန်းခံရပြီးလဲကျသွားသည်။ ကလေးငယ်က အထိတ်တလန့်ဖြင့်စတင်ငိုယို၏။ သို့ရာတွင် တန်းစီနေသည့် လူတွေက ဂရုမစိုက်ကြချေ။ ထိုအဖြစ်အပျက်ကြောင့် ရှန်လျန်က လေ့ကျန်းအား ထိုသားအဖဆီ သွားကြည့်ခိုင်းသည်။

"ပေါင်ပေါင်း...မငိုရဘူးလေ"

လေ့ကျန်းက လာကူညီတာတောင် လဲကျနေတဲ့ လူငယ်က သူ့ရောဂါသူဂရုမစိုက်ပဲ တုန်ရီနေသောလက်ဖြင့် ကလေးငယ်ရဲ့မျက်ရည်တွေကို သုတ်ပေးနိုင်ရန် ကြိုးစားနေ၏။ တစ်ကယ်တော့ ဒီလိုမြင်ကွင်းက နေ့စဉ်နှင့်အမျှ ဖြစ်နေတာပင် ။ ဆာလောင်မွတ်သိပ်မှု၊ ‌ကူးစက်‌ေရာဂါကြောင့် နေ့တိုင်းသေဆုံးနေကြသည်။ လူတိုင်းက တစ်နေ့ သေရမှာပဲမို့ ဘယ်သူမှ အဖက်လုပ်ပြီး သနားမနေကြတော့ပေ။

"ငိုတာက ဘာမှ လုပ်လို့ မရဘူး၊ ဘယ်နားထိခိုက်သွားလဲ ကြည့်ရအောင်"

မသိလိုက်စွာနဲ့ လူအုပ်က ရှန်လျန်အတွက် လမ်းဖွင့်ပေးလိုက်ကြသည်။ ရှန်လျန်က ခါးကိုင်းကာ ပေရေ ပိန်ပါးနေတဲ့ ကလေးငယ် လက်ကို တစ်ချက်စမ်းသပ်လိုက်သည်။