အဆိပ်ပြင်းသော ကြင်ယာတော်၏ ပြန်လည်မွေးဖွားလာခြင်း (BL)

ch-2 ကံဆိုးခြင်းနမိတ်ဖြင့် မွေးဖွားလာသူ

'ကံဆိုးခြင်းနမိတ်ဖြင့် မွေးဖွားလာသူ'

နွေရာသီပြီးဆုံး၍ မိုးတစ်ဖွဲဖွဲ ကျသည့်ရာသီမို့ သဘာဝတရားအရ မည်းမှောင်နေသောတိမ်များက ထွက်ပြူနေသော နေ၏ အလင်းရောင် ကို ကွယ်ကာ ထားသည်။ တိုက်ခတ်နေသော လေတဖြူးဖြူးကြောင့် သစ်ကိုင်း၊သစ်ရွက် များကို လှုပ်ယမ်းသွားစေသည်။မိုးသဲကြီးမဲကြီး ရွာချနေသော်လည်း ဤကမ္ဘာပေါ်သို့ လန်းဆန်းတက်ကြွမှု များစွာ သယ်ဆောင်လာ‌နိုင်ခြင်းမရှိ။ တိတ်ဆိတ်နေသော အမှောင်ထုကိုသာ ဖြစ်ပေါ်စေသည်။

"မြန်မြန်မောင်း!"

"သူတို့အားလုံးကို ဖမ်းစမ်း!"

တောင်ကြားလမ်းတစ်နေရာတွင် ရွာသွန်းနေသော မိုးအောက် ပြေးလွှားနေသော ရထားလုံးနောက်သို့ မြင်းဒုန်းစိုင်းလျက် ညာသံပေးကာ လိုက်ဖမ်းနေသော လူတစ်စုရှိသည်။ထိုလူတစ်စုမှာ မြင်းတစ်ကောင်စီပေါ်တွင် လူတစ်ဦး လိုက်ပါစီးနင်းလျက်။

ရထားလုံး အပြင်ဘက် ချောင်းကြည့်လိုက်သော အခါ ခက်ထန်ကြမ်းတမ်းသော မျက်နှာ အမူအရာဖြင့် ရက်စက်တတ်မည့် လူနှစ်ယောက် ဦးဆောင်ကာ မြင်းကိုတရကြမ်း မောင်းနှင် ၍ အမှီလိုက်လာသည်ကိုတွေ့ရသည်။ ထိုသူတို့ လက်ထဲတွင် အလွန် ထက်မည့် ဓားရှည်များလည်း သယ်ဆောင်ထားလျက်။

"ဘယ်လိုလုပ်မလဲ? သူတို့ဖမ်းမိတော့မယ်"

"ဟေ့လူ မြန်မြန်လေးမောင်းပါ ..."

"အဖွားဝေ, တစ်ခုခု မြန်မြန်စဉ်းစားပါဦး, ကျွန်မ မသေချင်သေးဘူး"

"ငါ့မှာ တစ်ခြားနည်းလမ်းမရှိဘူး, ပဉ္စမ သခင်လေးကိုပဲ အပြစ်တင်ရမယ်၊ ကံဆိုးသူ သွားရာ မိုးလိုက်လို့ရွာ ဆိုသလိုပေါ့။ မြို့ပြင်ထွက်နေမယ်ဆိုရင်တောင် သူကံဆိုးတာက ပျောက်ကွယ်သွားမှာ မဟုတ်ဘူး။ သူ့ကို ငါတို့ ခေါ်လာတာနဲ့ ကြည့်ပါလား...ဒီလိုမျိုးတွေကြုံရတယ်။ အဓိက လမ်းမ‌ကြီးပေါ်မှာ ဓားပြတွေကို မတွေ့ရတာ ဘယ်နှနှစ်တောင် ကြာနေပြီလဲ"

"အဖွားဝေ စကားကို ဘယ်လိုပြောလိုက်တာလဲ၊ ပဉ္စမသခင်လေးက...."

"ငါပြောတာ ဘယ်နားက မှားနေလို့လဲ?"
လျင်မြန်စွာ ပြေးလွှားနေတဲ့ရထားလုံးပေါ်မှ လူများ သည် ရုတ်တရက် စကားသံများရပ်တန့်သွားသည်။‌ အော် ဟစ် ဆူညံသံများကြောင့် အတွင်းဘက်ဆုံးတွင်ထိုင်နေသော ရှန်လျန်မှာ မူးဝေ၍ ဝမ်းဗိုက်တွင်းမှ ကိုယ်အင်္ဂါများ ကပြောင်းကပြန်ဖြစ်မည့်ဟန် ခံစားရကာ စတင်နိုးလာသည်။