အဆိပ်ပြင်းသော ကြင်ယာတော်၏ ပြန်လည်မွေးဖွားလာခြင်း (BL)

ch96 'ရှန်လျန့်အတွက် ဧကရာဇ် ဆီမှာ တောင်းဆိုကြပြီ'

'ရှန်လျန့်အတွက် ဧကရာဇ် ဆီမှာ တောင်းဆိုကြပြီ'

"အရှင်မင်းကြီး... မြို့စားမင်းက အရှင့်ရဲ့ တူတော်ဖြစ်ပါတယ်! လက်တောင် မထပ်ရသေးပါဘူး ခုလို ကြည့်နေတော့မှာလားဗျာ"

ဖိုးဖိုးလင်းက အော်ဟစ် ငိုကြွေးလေတော့၏။

ဖိုးဖိုးလင်းကြောင့် ဧကရာဇ်ရဲ့အတွေးတွေဟာ နှောင့်ယှက်ခံလိုက်ရလေတယ်။ အောက်သို့ငုံ့ကြည့်ကာ ကူကယ်ရာမဲ့စွာနဲ့ပြောလိုက်၏။

"ဖိုးဖိုးလင်း ထပါ.. ကိုယ်တော်က ယွမ်ရွှင်းကို ဂရုမစိုက်ပဲ ဘယ်နေပါ့မလဲ.. သူက ပြည်သူတွေအတွက် ကူညီပေးရင်း ဒဏ်ရာရခဲ့ရတာ ၊ကိုယ်တော်ရဲ့ တူတော် မဟုတ်နေရင်တောင် လစ်လျူရှုနေမှာ မဟုတ်ပါဘူး၊ ဒါပေမယ့် သမားတော်ဝူရဲ့ ဆေးပညာက မြို့တော်မှာ အထူးချွန်ဆုံးပဲလေ.. သူတောင် ဘာမှ မတတ်နိုင်ရင် ကိုယ်တော်လည်း တစ်ကယ် အကြပ်ရိုက်ရတာပါပဲ၊ ခုနေ တစ်လောကလုံးကို ကြော်ငြာပြီး သမားတော်တွေကို ပင့်ဖိတ်ရင်တောင် အချိန်မမှီတော့မှာ စိုးမိတယ်"

ဧကရာဇ်၏ စကားထဲတွင် မည်သည့် အမှားမှ မပါပေ။ ဖေးယွမ်ရွှင်းက မေ့မျောနေပြီဖြစ်သည့် အပြင် နှုတ်ခမ်းသားက သွေးရောင်ပင် မရှိတော့ပါ။ ကိုယ်ခံပညာအခြေခံ ကောင်းကောင်းရှိထား၍သာ ဤမျှ ထိ ကြာကြာခံနေသည်ဟု ပြော၍ရ၏။

"ဝူးဝူး ကျုပ်တို့ မြို့စားမင်းလေး"

ဧကရာဇ်ရဲ့စကားအဆုံး ဖိုးဖိုးလင်းမှာ ဆောက်တည်ရာမရ ငိုလေ၏။ ဧကရာဇ်နှင့် မင်းချင်းတို့မှာလည်း မတတ်နိုင်စွာ ဒီတိုင်းသာ လွှတ်ထားပေးလိုက်ကြ၏။ သို့သော် မည်သူမှ ထင်မှတ်မထားသည်က ဖိုးဖိုးလင်းသည် ငိုနေရာမှ ရုတ်တရက်ကြီး ဧကရာဇ်၏ ခြေတော်ကို ဖက်တွယ်ကာ မျက်ရည်စီးကြောင်းဖြင့် မော်ကြည့်၏။

"အရှင်မင်းကြီး..မြို့စားမင်းက ကြာကြာနေလို့ မရနိုင်တော့ဘူး၊ ကျုပ်အဖိုးကြီး ကြားဖူးတာ လက်မထပ်ရပဲ သေဆုံးသွားရင် တစ်လောကလုံးရဲ့ လှောင်ပြောင်ခံရလိမ့်မယ်တဲ့ ၊ အရှင့်ကိုတောင်းဆိုပါတယ်... မြို့စားမင်းကို ကောင်းမွန်တဲ့ လက်ထပ်ပွဲလေးကျင်းပပေးပြီး သူ့တစ်ဘဝလုံးစာ ကျက်သရေ မင်္ဂလာနဲ့ ပြည့်စုံသွားစေပြီး အလှောင်ပြောင်ခံဘဝ မရောက်ဖို့ ကူညီဆောင်မပေးပါ အရှင် မင်းကြီး....."