အဆိပ်ပြင်းသော ကြင်ယာတော်၏ ပြန်လည်မွေးဖွားလာခြင်း (BL)

ch136 အကာအကွယ်မပါပဲ အိပ်ရာပေါ်မှာတင် ဖမ်းမိ'

'အကာအကွယ်မပါပဲ အိပ်ရာပေါ်မှာတင် ဖမ်းမိ'

လူတော်တော်များများ ကောင်းစွာ အိပ်မပျော်နိုင်သည့် ညပင်ဖြစ်၏။ ညအမှောင်ကပြိုကွဲသွားပြီး တဖြည်းဖြည်း နေရောင်ထွက်လာသလို ရှန့်ကော ဘုရားကျောင်းမှလည်း တုံးခေါက်သံတို့ ပျံ့လွင့်နေသည်။ တိုးတိုးနှင့် ဖြည်းညင်းစွာ ခေါက်သံကြောင့် လူများစွာက မနိုးလာသေးပဲ အိပ်ပျော်နေကြဆဲ။

"ဘယ်အချိန်ရှိပြီလဲ"

ဟိုင်ထန်နားနေဆောင်တွင်ဖြစ်၏။

ကုတင်ပေါ်မှီထိုင်နေသည့် သခင်မကြီးက ရုတ်တရက် မျက်လုံးပွင့်လာသည်။ ဘေးဘက်မှာ တရေးအိပ်နေသည့် လုယန်၊ကျောက်လန်တို့လည်း တစ်ချိန်တည်း နိုးလာသည်။တစ်ညလုံး စိတ်လှုပ်ရှားနေကြသဖြင့် ကိုယ်ပိုင် အခန်းဆီ မပြန်ဖြစ်ကြပေ။ တခဏခန့်မှေးခနဲ အိပ်ပျော်သွားပြီးနောက် နဖူးစောင်းတစ်ဝိုက် ချွေးပါးပါးစို့လျက် နိုးလာကြသည်။

"သခင်မကြီး၊ ကိုယ်လက် သန့်စင်နိုင်ပါပြီ"

အခြွေရံက မျက်လွှာချလျက် ရေနွေးစိမ်ထားသော မျက်နှာသုတ်ပဝါကို ကမ်းပေး၏။

"သခင်မကြီးရှင့် ဒီမှာပါ"

"အင်း၊ တုံမေ့ခြံဝန်းဘက်က ဘာသတင်းကြားသေးလဲ"

မျက်နှာသန့်စင်ပြီးနောက် အမေးရှိ၏။ ပြတင်းပေါက် အပြင်ဘက်မှ တေးသီငှက်များကလည်း ပျော်ရွှင် မြူးထူးစွာ ကျီကျီကျာကျာ မြည်၏။

တိရစ္ဆာန်ငယ်လေးများ၏ အပြုအမူသေးသေးလေးကပင် စိတ်ချမ်းသာစရာ ကောင်း‌နေရာ သခင်မကြီး ရယ်မောလိုက်သည်။

"သတင်းထူးမရှိပါဘူးရှင့်"

သခင်မကြီးက အောင်ပွဲခံရန် နီတောက်တောက် ဝတ်ရုံသစ်လဲလှယ် ဝတ်ဆင်၏။

ပုံမှန်အချိန်ဆိုလျှင် သူ့လို အသက်အရွယ် ရနေပြီဖြစ်သည့် အမျိုးသမီးအဖို့ ရိုးရိုးရှင်းရှင်း အဖြူဗြောင်ဝတ်ရုံသာ ဝတ်ဆင်သင့်သည် ဆိုသော်လည်း ယနေ့မှာတော့ စိတ်အခြေအနေ အလွန်ကောင်းနေသည့်အတွက် လူ အများလှောင်ပြောင်မှာကို ဂရုမစိုက်အားပဲ အနီရောင် ရွေးဝတ်ဖြစ်၏။ နေ့တိုင်းနေ့တိုင်း ဒေါသထွက်ခဲ့ရသည့် စိတ်အခြေအနေတွေက အဝေးသို့လွင့်ပျယ်သွားလေပြီ။ ရှေ့ဆက်မည့် ‌နေ့ရက်တိုင်းမှာလည်း အာရုံစိုက်နေစရာ မလ်ိုတော့ပဲ စိတ်အေးချမ်းသာစွာ နေထိုင်နိုင်တော့မည်။