dead butterfly

11. İyileşmeyi istedim, sadece küçücük bir sevgi parıltısına inat.

Selam bugün erkenciyim. :)

Şimdi kitap hakkında birkaç bilgi vereceğim, soranlar olmuştu onlara da açıklama olsun veya sizin aklınızda buna benzer bir sorun varsa da yanıt olmuş olur.

1: Kızgınlık var mı? Evet var. Ama genellikle omegaların kızgınlığı eşleri olduğunda oluyor. Yani Jk daha önce hiç kızgınlık geçirmedi ve kızgınlıkları 2 ay gibi bir arayla yoğun geçiriyorlar.

2: Aralarındaki evlilik? Evliler ancak bu evlilik, eski zamanlarda kendilerine köle alan tüccarlar gibi düşünün. Daha çok kullanmak için yapılan bir evliliktir. Daha çok çocuk doğurulması için kullanılırlar. Dini nikah gibi düşünün en kötü. Anlayamıyorsanız diye. Ve 2 tip daha evlilik var. Resmiyette olan. Bu evrende boşanma vs var yani. 3 olan ise mühür. En kutsalıdır, her ikisi de birbirine ölümle bağlıdır. Bu tehlikeli olduğu kadar gerçek aşkı simgeler.

3: Annesi diye bahsettiğim kadın sadece Yoongi ve Jennie'nin annesi. Taehyung annesi uzun zaman önce ölmüş. Babasının 2. karısı gibi düşünün. 

4: Taehyung silah işinde arkadaşlar. Devletle bir çalışıyor. Suikastçı gibi düşünün. Şirket demesi paravan yani. Hoseok ile sanıldığı kadar iyi değiller. Farklı tip topluluklara çalışıyorlar bu nedenle Taehyung işlerden elini eteğini çektiğini söylüyor. Ayrıca bu evlilik düzenli bir hayat kurma görüntüsüydü. Ama şimdi düğünde herkes Jimin'i gördü ve söylentiler yayılıyor, Delta'nın eşi düğün günü kaçmış yerine kardeşi geçmiş diye. Gelenekçi bir ailelerler. Bu nedenle Taehyung itibarını ömemseyen biri olarak alaya alınması onu deli ediyor.

Bu kadardı notlar sdklaşdd

İyi okumalar, bol bol yorumcuklar....

...

"Sıhhatli olmanın nasıl bir his olduğunu artık hatırlayamıyordu bile. Sağlık onun için bir daha asla ziyaret edemeyeceği başka bir ülke gibiydi. İyileşmeyi istemek onun için çok büyük bir dilekti. Ölmek daha basit geliyordu. Sonunda geri dönüşü olmayan o noktaya varmıştı. Gözlerini kapadı ve son bir kez daha akıntıya kapılmayı diledi."

...

Bölüm 11: İyileşmeyi istedim, sadece küçücük bir sevgi parıltısına inat.

Her şeyin iyisini istemek, iyiliğini istemek, iyileşmeyi istemek ancak inançla mümkündü.

Ateşten pareler düşmüştü. Gözlerimden ya da değil. Ben bir göğsün sığıntısında, üşüyordum. Karanlık ya vardı ya da yoktu. Ama duymak istediğim şey sadece huzurun sesiydi. Lakin bu da engeldi. O kadının artık kabuslar olarak çöktüğü ses zihnimden yankı buluyor gibiydi. "Artık vurmayın..." diye yalvarıyordum. Bunlar huysuz fısıltılarımdı. Tek istediğim beni sarıp sarmalayan o sıcaklığın içinde içimi buz tutan tenimin duvarlarının arasında ruhumu sıcak tutmak istiyordum.

"Oğlum merhamet etme," diyordu o kadın allak bullak olduğum o çatallı sesiyle. "Hak etmiyor bile bunu."

O sarıldığım duvarlarımı okşayan baskı daha da sardı. Ya da beni sıkmak ister gibi paralayıp parçaladı. Yüzüm, yüzüme gelen o sıcak esintisiyle sakınarak kaçmaya çalıştım. Ama daha beterini çarptı yüzüme. Onun kokusu, korkumun kokusu burnumun ucunu sızlatacak kadar çok yakınımdaydı.

"Hak etmediğini bende biliyorum, ama bu neden bu kadar ıslak."

Anlamlandıramadığı sesler, boğuşmalar vardı. Annesinin yüreğimi delen iftiraları. Keşke gücüm olsa ve diyebilsem, bu böyle değil de böyle böyle diye. Çünkü diyordu ki; "Dikkatini çekmeye çalışıyor senin de ondan. Baktın hastalanınca onun için hop bir doktor getiriyorsun ya da hastaneye götürüyorsun, demiştir ben bunu yaparak kalbini çelerim de gamsız gamsız yaşar giderim bu evden diye düşünüyordur. Abisi ne ki bu ne olsun."