67. BÖLÜM: İsyan

6 1 0
                                    

Bir anda Holmes'un çalışma odasından bir şeyin düşme sesi geldi. Üçümüzde hızlı adımlarla yukarı yöneldik.

O odada kimse yoktu. Yani en azından biz öyle biliyorduk. Holmes hala misafir odasında uyuyordu.

En önden içeri girdiğimde içeride kimsenin olmadığını gördüm. O zaman o ses nereden geldi?

Odada masanın bulunduğu yerin karşısında odanın yarısını kapatan bir perde vardı ve perde kapalıydı.

Sally oraya doğru ilerledi ve perdeyi araladı. Perdenin arkasında kimse yoktu.

Biz oraya anlamsızca bakakalmışken arkadan biri bize seslendi.

-Sadece kitaplar düşmüş. Bakmayın da kaldırın yerden.

Bu Holmes'tu. Uyanmış ve hatta üstünü değiştirmişti. Üstünde siyah bir kazak altında ise uzun siyah bir pantolon vardı.

Bizim bakışlarımızı görünce ilerledi ve yerdeki kitapları kaldırıp yerine koydu.

Sonra tekrar bize döndü. Gözleriyle bizi süzdü. Sanki hazır olup olmadığımızı kontrol ediyordu.

Sonunda ağzından kelimeler döküldü.

-Bence artık konuşmalıyız.

***********
Holmes yerine geçti. Ben ve Sally ise onun karşısındaki koltuklara oturduk.  Mike ise yan taraftaki çekmeceli dolaba yaslandı.

Holmes derin bir nefes aldıktan sonra hararetli ve ciddi bir şekilde konuşmaya başladı.

-Normal dışı bir durum içerisindeyiz ve tehdit altındayız. Hazırlıksız yakalandık. Bir an önce toparlanmamız gerekiyor. 

-İyide bunun için ne yapabiliriz?

Sally sorusunu sorduğunda Holmes arkasına yaslandı.

-Kendinizi hem psikolojik hem de bedenen hazırlamalısınız. Bu konuda elimden geldiğince yardım edeceğim.

-İyi ama sen ne yapacaksın Holmes?

Holmes, Sally'nin sorusunu ucu açık bir şekilde yanıtlamaya karar verdi.

-Bilmem. Belki ölümü beklerim ya da ölümü getiririm. Bilemiyorum.

-YETER!

Herkes ani ayağa kalkışım ve isyanımı anlamak için  bana döndü.

-Her seferinde bunu yapıyorsun. Kendini öldürmeye çok mu meraklısın? Hayatının tehlikede olduğunu biliyorsun ama hiçbir şey yapmıyorsun. Kendini küçük düşürüp duruyorsun. Amacın ne? Bize vicdan azabı çektirmek mi?

Holmes sessiz ve ciddi durmaya devam ediyordu ve bu beni daha çok tetikliyordu.

-Kendi hayatını düşünmüyorsan bari bizi düşün.

Uzun bir sessizlik. Nefes nefese kalmıştım. Kendimi durduramıyordum. Kimsede bana karşı gelmiyordu. İşte bu beni daha çok üzüyordu.

Herkes gerçeklerin farkındaydı ama kimse bir şey yapmıyordu.

Herkesin tepkisini ölçtüm ve son sözümü söyledim.

-Hepiniz bu duruma karşı kayıtsızsınız ama bu o kadar kolay değil. Ben hayatta olduğum sürece kimse ölmeyecek.

En sonunda odadan hışınla çıktım. Robert Black'i kurtaramadık ama bu kimseyi kurtaramayacağım anlamına gelmiyor.

*************
Yazar:Arima









2 Kuşak Sonrası: Holmes &WatsonHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin