2 Kuşak Sonrası: Holmes &Watson

4.BÖLÜM: Kaçış

(Enna Holmes)

   Saat gece yarısını yaklaşık yarım saat kadar geçti. Bende planıma yavaş yavaş başlamaya karar verdim.

   Annem ve babam genelde gün boyunca meşgul olur. Bu nedenle günün yorgunluğunu atmak için erkenden odaya çekilirler.

  Bugün de öyle oldu. Bu bana son kontrolleri yapmak için fırsat verdi. Yedek fenerleri öğlen mola sırasında ele geçirdim ve gece görüş gözlüklerinden birini yanıma alıp diğerleriyle biraz oynadım.

  Kırmadım. Eğer kırsaydım fazla şüphe çekerdim. Onun yerine camlarıyla oynadım.

  Çantamı tekrar kontrol ettikten sonra gece görüş gözlüğünü taktım.

  Yanıma bir hançer ve sis bombası aldım. Ses çıkarmak istemiyorum o sebeple silah almadım.

  Kapımı zaten sessiz açılıp kapanması için ayarlamıştım. Bu yüzden kolayca odadan çıktım ve karanlığı kullanarak koridorda ilerledim.

  Bir kaç hizmetliyi görünmeden atlattıktan sonra alt kata indim geriye iki kat kaldı.

  Tam zaman kaybetmemek için  diğer merdivene yönelirken o anda oradan çıkan birini gördüm ama bu hizmetli değildi bir güvenlik görevlisiydi.

  Bu arkadaşlar küçük bir sese bile duyarlı o yüzden onlar varken hareket etmemeliyim.

  Her merdivenin başında ve sonunda bulunan o kabarık bitkinin arkasına saklandım ama yinede bir ses duyduğuna eminim. Çünkü durdu.

  O anda görevlinin telsizi çalıştı ve bir ses geldi. Biri konuşuyordu.

-Leydi odasında değil ve kameralarda şuan bir ilerleme yok. Hepsi kayıt dışı.

  Odamda olmadığımı nerden biliyorlar. Kapı kilitliydi.

   Görevli sessizce küfretti. Sonra yoluna devam etti. Neyse en azından dikkati dağıldı ve sesi unuttu.

  Ben de o fırsattan istifade merdivenlere yöneldim. O görevli fenerin bozuk olduğunu anlayınca değişime gitti. Çünkü feneri elindeydi ve tutuşu elinde bir çöp tutar gibiydi.

  Sadece onun gittiğini sanmıyorum. Çoğu şimdi silah odasına yönelmiştir. Orada karşılaşırlar. Çoğu kişide olmadığını anlayınca küçük bir şok yaşarlar ve fenerleri aramaya başlarlar.

  Bulamayınca gece gözlüklerine giderler. Onları da bulamayınca ne yapacaklarını düşünürken aşağıda en az 15 kişi kalır. O arada ben kaçarım.

  Zaten bahçe büyük ve 2 çıkış var bizi hizmetliler için diğeri ana kapı. Hizmetli kapısından çıkmalıyım. 15 kişinin 15' de oradadır ama olsun.

Çalılardan yararlanıp  çıkarım.

Son bir kat kalmıştı. Bu kat tehlikeliydi. Çünkü genişti ve saklanacak yer azdı.

  Tek bir merdivenle iniliyordu ve bu merdiven diğerlerine nazaran daha genişti.

  Bu benim yakalanmamı kolaylaştırır. Bu nedenle hizmetli gibi inmeliyim. Burası zaten karanlık olduğundan ve görevliler hizmetlileri takmadığından dolayı sadece pantolon yerine etek görünümü verirsem kolay olur.

  Tek bir sıkıntı etek ile koşamam o sebeple kemerimi özel olarak tasarladım. Özel bir düğmeye bastığında bir kumaş aşağı sarkıyor ve bu pantolonu kaplayıp etek gibi gösteriyor. Yırtılması da kolay.

  Tam merdivenin başında düğmeye bastım ve kumaş aşağı indi. Kimse beni görmedi ama bu zaten görünürsem diye bir önlemdi.

  Sonra dışarı doğru yavaşça yöneldim. Çalıların arasına daldım ve kumaşı yırtık gizli cebime soktum.

  Çalılardan yararlanıp ilerlerken kapının boş olduğunu fark ettim. Bu tuhaf. Onlar da çalılara saklanmış olmalı.

  Sizce gizli gizli gidip vursam mı yoksa şov mu yapsam.

  Tabi ki .....................KARIŞTIR GİTSİN

  Önce kaç kişi var öğrenmeliyim. Hemen saatime baktım ve vücut sıcaklıkları sayesinde önümde ve onun karşısında ki çalıda toplam 8 kişi tespit ettim.

Önce önümdeki çalıya sızıcam ve oradaki 4 kişiyi ruhları bile duymadan kesicem. Sonra dışarı çıkacağım ve onlar karşıdakilerin de çıkması gerektiğini düşünürken afallayacaklar. Ben de onları o ara keserim.

  Yanımda fırlatma bıçakları almıştım onları kullanırım.

  Gizlice yandaki çalıya geçtim. 4 kişi yan yana silahları hazırda bekliyordu.

  Onlardan sadece biraz uzaktım ve arkaları bana dönüktü. Çalılar bu kısımda fazla uzun ve sıktı. Yani ayakta duruyorlardı. Bu çok iyi eğer burada bir kavga dönerse karşıdakiler göremez.

  Duyarlar ama. Bu sebeple yanımda bir icatla geldim. Bu icatlar ağızları kapatıyor ve fazla ağır olduğu için kafaları bu ağırlığı kaldıramayacağı için hepsi sırt üstü yere yapışacaktır.

  Dedektif olunca bunları kullanamayacağım gerçeği beni üzüyor keşke ajan olsaydın dedeciğim.

  Neyse. Dört icadıda nişan alıp attım ve ağızları kapandı. Sonra da hepsi sırt üstü yere yapıştı.

  Bana bir tek gidip kesmek kaldı. Gerçi böyle kalsalar da olur. Sonuçta ağızlarındaki şeyler kolay kolay çıkmaz. Hem zaten kapı şurda.

  Vicdanım el vermedi ve onları bıraktım, öbür tarafa.

  Sonra çalılardan fırlayıp karşıya atladım ve bir adamı yere serdim. Ağzını bağladım ve diğerlerine döndüm.

Onlar o anda nişan almaya uğraştı. Bir kaç el ateş ettiler ama tutturamadılar. Çok hareketliydim. Sonra tek bir hareketle birinin silahını kaptım ve diğerlerini vicdanıma bıraktım.

  Sonra koşarak kapıdan çıkıp bir ara sokağa yöneldim ve 1800'lerin sonlarında moda olan o mükemmel kıyafetleri giyip özgürlüğe doğru adım attım.
************
Yazar:Arima

  Bir sonraki bölüm Lowell'in kaçışı olacak ondan sonrada hikaye Lowell Watson'ın gözünden anlatılacak.

  Umarım zamanınıza değer bir bölüm olmuştur. Keyifli okumalar.