hate

on iki

İkisi de yerde oturmuş dinleniyordu.Lalenin aklı her ne kadar dayısının ona olan kırgınlığında kalsa da Mehmede laf yetiştirmekten geri kalmıyordu.

-Off kes!Sanki şimdi söylemeseydim izin verecekti!Sen çok zekisin ya!Bul bir çare!

-Benim zekam sadece gerekli şeylere çalışır!

-Yani evli kalmamız senin için bir sorun değil.

-Hayır...Sadece koltukta uyumak can sıkıcı.Onun dışında kütüphanede geçiriyoruz günümüzü.Böylelikle yüzünü görmüyorum.O yüzden ha evliyiz ha değiliz.

-Benim için sorun ama!..Belki el üstünde tutacak,nazik,düşünceli bir adam talip olacak ama ben seninle evli olduğum için evlenemeyeceğim.Olacak iş mi?!

-Kim seni ne yapsın be?!

- Bir keresinde bana ne demiştin hatırlıyor musun?Koca adayı olarak benden iyisi yok ve sen az önce ne için yalvardığını unuttun galiba.Ayrıca bu ne kıskançlık?

-Saçmalamayı kes!!Acıktım ben.

-Ben de.

Ayaklanıp parmaklarının ucunda yürüyerek terliklerini giydi.O kapıya doğru ilerlerken Mehmed ıslık çalıp seslendi.

-...Hatun...Bu ne güzellik?Gömleğim yakışmış.

Yüzünü buruşturup soymak için yeltenince altındaki içliğin ıslak olduğunu hatırladı.Oflayarak ellerini geri indirdiğinde Mehmed alayla kahkaha attı.

- Ne oldu?Soyamadın mı?

-Kes ya...Daireye bak...Sağlam yer kalmamış....Aaa elbiselerim!Gerizekalı leğendeki suyu boşaltmak zorunda mıydın?

-Affedersin!Sırtımda sandalye kırdın sandalye!!Ben yine sana yumuşak davrandım.

-Hmm kesin öyledir.

-Karşımdaki sen olmasaydın kim olursa olsun anında yenilirdi bana.

-Bahaneler üretmeye başladın yine sen...Ne yapacağım ben?Giyecek hiç elbisem yok.

-Aman iste birilerinden.Vardır koskoca sarayda bir elbise.

-Katiyen olmaz.Ben seçmediğim kumaştan yapılmış bir elbiseyi giymem.

-O zaman çıplak kalırsın güzelim...ve bu benim çok hoşuma gider.

-Hmm...Ben elbet bulurum bir çare...Bak bu elbise kuru sayılır.Hamamdan gelirken bunu giyerim.Dairede de mecburen özel odadan bir şeyler seçerim.

-Özel oda?

- Seni ilgilendirmez.

-Merak eden vardı sanki!