hate

otuz dört

Her yer karanlıktı.Birkaç meşale tek yanıyordu.Onun da pek aydınlattığı söylenemezdi.Ne işi vardı ki koridorda?Etrafına bakındı uzun uzun.Nerede olduğunu anlamak istercesine.Yürüdü dairesine doğru.Yavaş yavaş...Etrafına bakına bakına...Hatırlayamıyordu buraya nasıl geldiğini?

- Lale?..Lale?..Lale?..Lale?..Lale?

Mehmedin ağlamaklı ses tonunu duymasıyla korkuyla yaklaştı geldiği yere.Nereden geliyordu bu ses?Her yerden kulağına doluyordu.Bakınıyordu etrafa.Yoktu kimse.Dairenin kapısına geldiğinde ses yoğunlaştı.Yutkunarak açtı kapıyı.Bir şey görmekten korkarak...Düşündüğü gibi de olmuştu.Bir kefen gördü dairesinde.Kim olduğuna bakmak için ağır adımlarla yanına yaklaştı.Mehmedi görmesiyle gözleri acı ve şaşkınlıkla açıldı.Göz gezdirdi vücuduna.Ne görüyordu böyle?Nefes alamadığını hissedince diz çöktü yanına.Biri sıkıyordu boğazını adeta.Başını kaldırıp nefes almak istercesine açtı yakasını.Nasıl olmuştu bu şey?Dayısı geldi aklına.O ne haldeydi?..Ayağa kalkıp sendeleyerek gitti has odaya.Korkuyla koştu.Sevdiklerini kaybetmenin acısıyla...İçeri girince dayısını da yatağın üzerinde kefenle görünce yanına çöküp çığlık attı.İçindeki acıyı atmak istercesine...

Çığlık atarak yataktan fırlamıştı.Ağlıyordu.Nefes alamıyor boğuluyordu.Bu durumu fark eden Mehmed koltuktan kalkmış ne olduğunu anlamaya çalışıyordu.

-Lale ne oluyor?

Koluna dokununca irkilip geri geri çekildi.Kendini ondan uzaklaştırmaya çalışırken yataktan düştü.Hala nefes alamıyordu.Nefes alabilmek için zorluyordu kendini.Mehmed kalktı ve yanına geldi.

-Lale kabus gördün gerçek değildi.Sakin ol!

Kabusun etkisinde olduğundan dolayı karşısında duran kişiyi tanıyamıyordu.Korkarak bakıyordu ona.Duvarın dibine kadar sürünerek uzaklaştı.

-Geçti güzelim rüyaydı sadece.

Yanına gelip oturdu.Onu daha da yakından görünce nefes alışverişleri düzeldi ve hızla sarıldı.Bir süre sırtını okşayıp başını göğsüne yasladı.Kucağına alıp oturttu.Sımsıkı sarıldı.Neydi onu bu kadar korkutan?Yüzünü ellerinin arasına alıp yumuşak bir ses tonuyla konuştu.

- Ne gördün de bu kadar korktun hatunum?

Cevap vermeyip yüzünü ellerinin arasından çıkarıp göğsüne yasladı.

-...Sen...sen...ve dayım ölüyordunuz.

Teselli edecek söz bulamayan Mehmed kucaklayıp yatağa getirdi.Onu uzatacağı vakit boynundaki kollarını Lale bırakmadı ve kendine çekti.