hate

altmış altı

Günler aynı tekdüzelikte geçti ta ki Mehmed Edirneye gitmek zorunda kalana dek.

-...Ne oldu?

- Gidiyorum ben.

-Nereye?

-Edirnedeki sarayıma.

-Neden?

-Bir sorun çıkmış...En az yirmi gün kalmam gerek.

Lale hemen durgunlaşırken Mehmed asık bir yüz ifadesiyle kollarını beline doladı.

-Ben gelemem...Biliyorsun Mehmed.

-Biliyorum.

-...Hemen mi gidiyorsun?

- Evet.

İkili birbirine sarılıp boyunlarına gömdüler yüzlerini.Buseler bıraktılar.Ayrıldıklarında Lale yakasını küçük bir çocuk gibi çekiştirip başını omzuna yasladı.Donuk bakışlarla yanağına buse kondurdu Mehmed.Bırakmak istemiyordu onu.Yüz yüze geldiklerinde alnına buse kondurdu.Hoşnut olan zevcesi tekrar uzattı alnını.

İçinden gelen ağlama hissine anlam veremeyen hatun yanağındaki eline buse kondurup geri çekildi ve gülümsedi.

- Hadi git.

Mehmed tekrar sarılıp yüzünde tebessümle yanağını ısırmaya başladı.

-Acıdı!Acıdı!Yapma...Yapma!

-Doyulmuyor sana!

- Hadi git artık!

-Ağlarsın arkamdan.

-Gören de otuz yıllık aşıklar sanar bizi.

-Tamam gidiyorum!

-Latife yapıyorum...Özletme kendini.

-İşimi hemen bitiriyorum geliyorum.

Onaylayınca Şehzade onu son bir kez öpüp ayrıldı daireden.

5 Gün Sonra

Lalenin işaret vermesini bekliyordu.Sonunda terasa çıktığında korkuluklara tırmanıp içeri girdi.Onu anında içeri çeken hatun kapıyı kilitleyip perdeleri çekti.

-Lalem ne kadar özledim seni.

-Ben de çok özledim...Aşık rolü yapmak ne kadar yordu beni bir bilsen.

-Dayan gideceğiz...Beni seviyorsun değil mi?

-Hep seni sevdim zaten.Yanımda o varken aklımda hep sen vardın.

-...O kibirlinin gerçek yüzünü gördün sonunda.

-...Birbirimize yalan söylemeyelim.Öyle saçma sapan oyunlara lüzum yok...Kimse umrumda değil...Seni seviyorum ben.O yokken kaçır beni.