hate

doksan beş

Onun hıçkırık seslerini duyunca korkuyla başını kaldırmıştı.

- Sen ne kadar da kötü bir insansın?

- Ne oldu?

- Bir de ne oldu diyorsun?..Şu ekmek bana çok mu?..Neden vermiyorsun?

-İstemedin ki...Hem sen ekmek yemezsin.

-Bırak!Her şeyden bıktım artık!..Hem ben seviyorum ekmek!!

Gözlerini tavana dikip hıçkıra hıçkıra ağlamaya başlayınca yanına geçip sırtını sıvazladı.Yine ağlıyordu işte.Sebebini bilse teselli edecekti lakin hep gereksiz sebeplerden ağlıyordu.Sakince konuşup şakağına buse bıraktı.

-Tamam Allah benim belamı versin.

Bunu duyan Lale ciddileşip konuştu.

-Yok deme öyle...Mazallah bir şey olur.

Onun bu duygu değişimine şaşıran Mehmed az önce hiçbir şey olmamış gibi yemek yiyen zevcesine şaşkınlıkla baktı.Çok tuhaftı bu aralar.Hareketlerine dikkat etse de ağlayacak bir sebep hep buluyordu.Geçenlerde de mavi değil siyah kaftanını giydiği için ağlamıştı.Masadaki tabağa dalıp kendini ağlamaya hazırladığını fark edince hemen dikkatini dağıttı.

-Babam beni neden çağırıyor biliyor musun Lale?

-...Bilmem...Bu yumurta kokuyor...Bozuk.

-Hayır...tadı da rengi de gayet iyi...Bozuk yumurtayı sofraya getirirler mi?

-...Off!..Yine midem bulanıyor!

Elini ağzına götürüp hamama koştu tekrardan.Yeterdi ama artık.Bir kırgınlığı mı vardı?Halsizdi de bu aralar.Yıllar önce yaşadığı o mühim rahatsızlık yine vücuduna tecelli ediyordu.Anlamıştı artık...Bunu tam olarak anlamanın tek yolu hekimine görünmekti.Aklının bir kenarına yazıp içeriye girdi lakin Mehmed yoktu.Sofraya oturup bir süre onu bekledi lakin gelmiyordu.Terasa çıktı.Gezindi bir süre.Hareme gitti.Oturup cariyelerle sohbet etti lakin gözü hep taşlıktaydı.Sonunda dayanamayıp daireye geçti ve hüngür hüngür ağlamaya başladı.Kısa bir süre sonra Mehmed gelip onu terasta ağlarken görünce korkuyla yanına yaklaştı.

-Sultanım...Lale...ruh-u revanım...Neden ağlıyorsun?

-Beni terk ettiğin için ağlıyorum.

-Ne terk etmesi?Neden böyle bir şey düşünüyorsun şimdi?

-Sabahtan beri yoksun!Ne zannedecektim?!

-Hünkarımızın yanındaydım.

-Şu an bu mu önemli?!Ben burada ağlarken bu mu önemli?!

-Tamam sen haklısın.

Yüzünü ellerinin arasına alıp alnına buse bıraktı.Bu ağlamaların sebebi ne olabilirdi ki?Hıçkırıkları kesilmişti.Fırsat bilip konuştu.