hate

doksan iki

Divanı yönetip okulun kapısına geldi.Lale ile anlaşıp burada buluşacaklardı lakin ortada yoktu.Bugün fazlasıyla işi vardı.Başını kaşıyacak vakti yoktu artık.Yazmayı yarıda bıraktığı kitabı,babasının rahatsızlığı nedeniyle üstüne kalan devlet işleri daha sayamadığı birçok şey vardı.Şimdi de böyle boş boş bekleyemezdi.Bir ağacın dibine oturup elindeki kağıtlara gömüldü tekrardan.

Dairede oturmak hep aynı şeyleri yapmak sıkmıştı artık.Kılıç talimi yapıp sohbet etmek iyi gelmişti.Aslanın hoşlandığı hatun hakkında konuşmuşlardı.Dediğine göre bir akşam meydanda gezerken kurtarmış hatunu.İlk görüşte de aşık olmuş.Bunları ağzından alana kadar da kılı kırk yarmıştı.Şimdi yüzünde bir gülümseme ile okula gelirken Mehmedin yerde ciddi bir tavırla bir şey okuduğunu görünce sessizce yanına yaklaştı.

- MEHMED!

Yerinde sıçrarken Lale yanına oturup yüzündeki peçeyi kaldırdı.Dışarıda olmasa bir kahkaha patlatırdı.Ağzını eliyle kapatıp kıkırdadı.Onun bu hâline karşılık bıyık altından gülümsedi Mehmed.

-Ne yapıyorsun Lale?

-...O kadar dalmışsın ki...Korkutayım dedim.

-...Sonunda geldin.

Ayaklanıp saraya doğru yürüdüler.Bir süre sonra taşlığa geldikleri vakit birkaç cariye ile karşılaştılar.Mehmedi görünce aralarında fısıldaşıp kıkırdamışlardı.Onlara bir bakış atıp önüne dönmüştü Şehzade.Hiç sevmezdi böyle hatunları.Bir insan ilk gördüğü kişi hakkında konuşur muydu ki?O umursamayıp yoluna devam ederken kıskançlık krizine girmişti Lale.Kolunu tutup dişlerinin arasından tısladı.

- Sen ne yapıyorsun?!Neden baktın onlara?!

-Ne oldu kıskandın mı?..Güzel kızlardı değil mi?

Alay ediyordu.Cariyelerin kaç kişi olduğunu sorsalar bile cevap veremezdi lakin Laleyi kıvrandırmanın yolunu bulmuşken asla kaçırmazdı.Öyle de oldu.Lale yüzünü buruşturup haykırdı.

-Pislik!Ne biçim bir insansın sen?!

-Fazlasıyla mübalağa ettin Lale.

-Ederim tabii!..Aman konuşmayalım.

-Boşver de sen ne yaptın bugün Aslanla?

-Öyle sohbet ettik...Seninle edemiyoruz ya!

-Çok önemliydi sanki.

-Önemli tabii!Sizin anlayabileceğiniz şeyler değil bunlar Şehzade Mehmed...Çünkü insanlar sohbet eder!

- Ne kadar güldüm bir bilseniz Lale Hatun.

-Aman gülmeyin!