hate

kırk yedi

Hafsa Sultan bir şeyler anlatırken gençler onu dinliyor sorduğu sorulara cevap veriyordu.Mehmed gitmesi gerektiğini gözleriyle anlatsa da hatun durduruyordu onu.Elini sıkıyor arada gözlerini açıyordu korkutmak istercesine.

-...Çocuk nerede?

-Hangi çocuk?

-Bebek işte...İçerideki odada mı?

-Yok.

-Kızım annesisin sen...Bırakılır mı hiç başka dairede?

-Ne evladından bahsediyorsun anne?

-Ayy!Sıkıntı bastı!Çocuk yok mu?Sizinki yani...Burada yok...Yolda mı yani?..Gebe misin?

Mehmed kızarıp başını çevirdiğinde hatun bir süre duraksadı ve konuştu.

-Yok...Mehmed ile bir çocuğumuz yok.

-Aaa başka hatundan mı var?Ayıp ayıp Mehmed!Ben sana böyle mi öğrettim kızım?!

-Off anne!İkimizin de kimseden çocuğu yok.

-Üff!Ben gelip bebek sevecektim!Burada olacaktı şimdi boy boy çocuklar!Sıcak bastı!..Ayy oğlum yanındaki yelpazemi ver...Ne kadar da büyümüşsün?En son gördüğümde küçük bir şeydin...Boy atmışsın yakışıklı olmuşsun maşallah yeğenime.

Şehzade başını sallayıp ciddi bir ses tonuyla konuştu.

-Sağ olun Sultanım...Müsaadenizle benim kütüphaneye gitmem gerek.

-Git oğlum git...Kızımla kalayım biraz.

Ayaklanıp içerideki odaya girdiğinde Lale de ilerledi arkasından.Kendisi olmadan hazırlanamadığını biliyordu.O paravanın arkasından çıkınca bir şey demeden arkasına geçip kaftanını giydirdi.Düğmelerini iliklerken kocası fısıldadı.

-Neden geleceğini haber etmedin?Ne halde çıktım karşısına?

-Sence haberim varmış gibi görünüyor mu?Halime bak...Gecelikle çıktım karşısına...Neyse...Evlilik işleri var...Beni muhattap etme...Hallet sen.

-...Sadece ben evleniyorum sanki.

Lale göz devirip kemerini takarken kocası yakasını düzeltiyordu.Sonunda hazırlandığında hatun sıcaktan dolayı soyduğu sabahlığını tekrar giydi.Masanın üzerindeki kitapları almak için içeri geçeceği an Şehzade bileğinden tutup kendine çekti ve dudaklarına yaklaştı.Bu duruma sinirlenen hatun hışımla onu itti.