hate

altmış dokuz

Lale onu bıkkınlıkla dinlerken Vlad hala konuşuyordu.Lalenin tek amacı sözleri bitince oradan ayrılmaktı.

-Amacım kendimi aklamak değil.Hiçbir şeyi aklamak değil lakin Lale her şeyin bir nedeni vardır değil mi?

-Doğru lakin nedeni umrumda değil.

- Sen hep doğrusundur Lale...Ciddi,eksiksiz,hatasız...Senin kaidelerin vardır,kuralların vardır,olmazsa olmazların vardır değil mi?Alışkanlıklarına hep bağlıydın.Değişim senin için o kadar zordu ki beraber yaşadığımız hayatı ezberlemiştim.Sen nasıl kendini ezberlemişsen ben de bizim hayatımızı ezberlemiştim ve içinde kaybolmuştum.

-Ezberinizi bozmak için mi beni aldattınız?

-Hayır...hayır.Ben başlarda seninle çok mutluydum lakin günden güne içinde bulunduğumuz hayat beni mutsuz etmeye başladı.Beni...beni yutmaya başladı.Varlığımın anlamsızlaştığını hissediyordum hatta hiçbir anlamı olmadığını...Senin küçücük bir anını bile değiştiremiyordum ben.Sabah medresede akşam Aslan ile kılıç talimindeydin.Akşam tek geliyordun yanıma.

-Lakin size sevgimi fazlasıyla hissettiriyordum.Fazla vakit geçirmektense az ve öz geçiriyorduk.Dolu doluydu o anlarımız.

Vlad cevap vermeyip yere baktı ve kısa bir süre sonra farklı bir yerden başladı.

- Sen hep emindin.Kendinden benden,hayatımızdan hep emindin lakin bunu hiç sevmedim sanma.Kendinden eminliğine,azmine,gücüne hep hayrandım.Sırtımı yaslayabileceğim güçlü bir kız oluşun benim hayatımdaki en iyi şeydi lakin ben senin hayatındaki en iyi şey değildim.Öyle esip geçen bir rüzgârdım en fazla.

-...Yok...kendinize haksızlık etmeyin.Siz esip geçmediniz Prens Vlad fırtına yaşattınız.Ben yıkılmadığım için mi yıkılana kadar sarsılmayı hak ettim?

-Hayır...sen bunların hiçbirini hak etmedin.Ben sadece bazı şeyleri anlamakta çok geciktim.Ben seni kaybettiğimde neyi anladım biliyor musun Lale?..Sen kendine bir koza örmüştün geçmişinle alakalıydı bu.Anneni kaybettiğin için oradan oraya sürüklendiğin hiçbir yere hiçbir şeye ait olmadığın için kendine böyle küçük,sağlam,sarsılmaz bir dünya kurmuştun.