hate

yirmi dört

Hala didişiyorlardı.İkisi de susmuyor inat ettikçe ediyorlardı.Saçma sapan sebeplerden ötürü kavga çıkarıyor sataştıkça sataşıyorlardı.

-Asıl sen kendine bak.Koskoca âlime hatunsun hala küçük bir çocuk gibi üstüme atlıyorsun.

-Aaa...Sana ne demeli?İnsanların o gözündeki mert güçlü sert mizaçlı veliahtı göremiyorum ben.Küçük bir çocuksun sen de.Ayrıca benim elbise takıntıma laf edeceğine git kitap takıntını düzelt sen.

-Benimki yararlı bir şey salak.

-Nesi yararlı?Kitaplarına biri dokunursa bir daha dokunamıyorsun.Bunun neresi yararlı?

-Sana ne demeli?Saçlarına dokundum diye dudağımı patlattın hatun.

-Sana hoşlanmadığımı söyledim.

-Off kes başım ağrıyor.

-Ben çok mu konuşuyorum yani?

-Aynen öyle.

-İnsan kibarlık olsun diye olur mu öyle şey der.

- HATUN SUS!

-BAĞIRMA BANA!

-SEN DE DELİRTME BENİ!

Hışımla üzerine yürüyeceği vakit kapı hızla çaldı.

-Bu kapıya da...Gel!

-Sultanım.

-Buyur Efsun.

-...Size geldi.

-Gerçekten mi?..O mu acaba?!.Teşekkürler...Çekilebilirsin.

Cariye eğilip çıkınca Mehmed merakla sordu.

-O ne?

-...Sanane.

-Kim sana mektup yazar ki?..Lale...Cevap versene.

-...Mehmed bir şey okuyorum susar mısın?

-Kim yazmış onu?Bir de gece vakti geliyor...Sana diyorum hatun.

-Sanane...Hesap vermek zorunda mıyım ben?

-Eğer söylemezsen ben de giderim başka hatuna yazarım.

- Ne alaka?!..Ayrıca değil mektup yazmak onlara göz ucuyla dahi bakarsan gebertirim seni.

-Bak şimdi...Eğer ben de senin gibi yapsaydım sorgulama hakkım olmazdı...Ama benim senden başka gördüğüm hatun yok...Bu da demek oluyor ki en sadık taraf benim.

-Kıskançlığından ne diyeceğini şaşırdın...Aslandan...Başımdan defol diye söylüyorum...Aslan ile kavga etmiştik.Ben de özür mektubu yazmıştım.O da cevap vermiş.