hate

doksan üç

Mehmedin yakınmaları nedeniyle sinir krizine girince terasa geçip yastıkların üzerine oturdu ve ud çalmaya başladı.Tahammülü kimseye yoktu.Adım sesleri bile sinirini bozuyordu artık hatta bazen dayanamayıp kulaklarını tıkamak kendini daireye kapatıp uzun süre uyumak istiyordu.Halsizlik vücudunu ele geçiriyor hiçbir şey yapma isteği bırakmıyordu lakin onu sinir eden kısım bu değildi.Onu rahatsız eden Mehmede olan duygu değişimleriydi.Bazen o kadar istiyordu ki vücuduna engel olamıyor sırnaşıp duruyordu lakin bir süre sonra içinde ona karşı büyük bir nefret ortaya çıkıyordu.Bunun sebebini düşünüp dursa da bir şey değişmiyordu.Yine bunları düşünürken göğsünde ağrı hissetmesiyle ud çalmayı bıraktı.Bu aralar çok hassastı göğüsleri.Dokundukça acıyordu.Eliyle ovuştururken canının sütlaç çekmesiyle Mehmedi çağırdı.

-Mehmed!Mehmed!Mehmed!!

Cevap vermediğini görünce istemsiz bir şekilde gözleri doldu ve hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladı.Neden ağladığına anlam veremiyordu.İçinden geliyordu.Kendini durdurmaya çalışırken Mehmed geldi ve korkuyla yanına çöktü.

-...Lale...Ne oluyor?..Niye ağlıyorsun?..Lale.

-...Niye beni duymuyorsun sen?

- Ne?

- Beni niye duymuyorsun?..Duymazlıktan geldin değil mi?..Ben anladım seni...Sıkıldın sen...Git o zaman...Defol git.

-Hatun sakin...Konuyu nereye getirdin?..Dalmışım duymadım...Ciddi ciddi buna ağladın mı sen?

-Evet...Niye şaşırdın ki?

-Tamam haklısın...Sütlaç getirmişler yer misin?

-Gerçekten mi?

-Evet.

-Allahım sesimi duydun!

Neşeyle elindeki udu bırakıp Mehmedin dudaklarına buse kondurdu lakin sonradan yaptığını fark edince yüzünü buruşturup onu itti.

-Defol git.

-Tüh!

O göz devirip içeri girerken arkasından baktı Mehmed.Yine sebepsiz yere ağlamıştı.Geçende de kılıç taliminde adam yere düştüğü için ağlamıştı.Gerçi Laleydi bu.Yaptığı şeylere anlam veremiyordu.Ayaklanıp içeri girdiğinde onu masanın üstünde sütlaç yerken gördü.

-Sen neden orada oturuyorsun?

-Koltuk çok uzak...Saray yavrusu gibi dairemiz var.