hate

yirmi üç

Mehmed bir süre yere baktı.Onun konuşmasını bekliyordu lakin o susuyordu.Lale koluna dokunup iyi olup olmadığını sordu lakin Mehmed yüzünde alaycı bir gülümseme ile geriye yaslanıp sırıttı.

- Neden iyi olmayayım?

- Bir şey anlatmayacak mısın?

-Nasıl bir şey?

-Ne bileyim?Sen de özlemedin mi anneni?

-Ne alaka?

-Off!..Saçma sapan cevap verme bana!

-Böyle saçmalıklara vaktim yok.

-Oturmak için vaktin var ama bu konuları anlatmaya vaktin yok mu?!

-Aynen.

Onun sakinliği yüzünden çileden çıkan Lale hışımla tokat attı.Dudağı patlayan Mehmed kanı silip ona döndü.

-Ne yapıyorsun?!

-Dilin yok mu senin?!Ne bileyim anlat bir şeyler!Ben de özledim de!Atma içine!

Kaftanının yakasından tutmuş sarsıyordu onu.Mehmed ise itmeye çalışıyordu.Sonunda kuvvetle onu itti lakin dirseği Lalenin dudağına denk geldi.Acıyla inleyip geri çekildi ve dudağındaki kanı sildi.

-Bilerek yapmış olsaydın kafanı yüzünü dağıtırdım.Biliyorsun değil mi?!

-Aynen yapardın!

- Ne demeye çalışıyorsun sen?!

-Öyle bir şey yapamayacağını söylüyorum!

-Görelim bakalım!

-Seninle küçük bir çocuk gibi kavga edemem hatun!Git kendine başka bir eğlence bul!

Ayaklanınca hızla tekme attı ona Lale.Öne doğru sendeleyen Mehmed sinirle şamdanlığı ona attı.Bundan ustalıkla kurtulup üzerine atlamıştı Lale.

-Bırak...beni!

Onu yatağa atıp derin nefesler aldı.Delirmişti bu kadın.İçindeki canavar yine ortaya çıkmıştı.

-Ne yapıyorsun?..İnsan...mısın...sen?..Kaç kez...boğma beni dedim...Delirdin yine!..Nedir senden çektiğim benim?!

-Asıl benim senden çektiğim nedir?!Haremin ayrı dert sen ayrı dertsin!

- Ne haremi?!Ne yapmış sana cariyelerim?!

-Senin cariyen falan değil onlar!!.Cariyen yok senin!Zevcen var!O da benim!

-Ne bu?!Kıskançlık oyunu falan mı?!

- Ne kıskançlığı?!