Artık gece olduğunu fark eden Padişah ayaklandı.Bu aralar ağrıları fazlasıyla artmıştı hatta bazen acıdan yürüyemiyor halsiz düşüyordu.Şimdi de artmıştı ağrıları lakin kimseyi endişelendirmek istemiyordu.Özellikle Laleyi çünkü o kadar üzülürdü ki bu duruma.Bu da istediği son şeydi.Yanına yaklaşıp alnına küçük bir buse bıraktı ve Mehmedi yanına çekti.
-...Mehmed.
-Buyrun hünkarım.
-Yarın arzda görmek isterim
seni.Paşalarla istişaremiz olacak.-Nasıl arzu ederseniz.
Gülümseyip eğilince Padişah son bir bakış atıp zevcesi ile birlikte daireden ayrıldı.Onlar gidince Lale sofraya geri oturup yemek yemeye devam etti.Utancından yemek yiyememiş oynamış durmuştu.Şimdi de öyle iştahla yiyordu ki...Sabah da kahvaltı etmemişti.O böyle iştahla yerken Mehmed gülerek yaklaşmış arkadan sarılmıştı.
- Ne bu iştah?
- Öyle açım ki Mehmed...Seni bile yiyebilirim şu an.
-...Yiyebilirsin aslında.
-Hmm.
Arkasına dönüp önce yumuşak buseler bıraktı yanağına.Onun buna alıştığını hissedince ısırarak öpmeye başladı hemen.Mehmed kahkaha atarak kendini çekmeye çalışırken ona daha da sokuluyor bırakmıyordu.Kucağına geçtiği vakit onu belinden kavrayıp usulca yastıkların üzerine bıraktı.Bu sefer güç ondaydı.Bileklerini elinin arasına sıkıştırıp başının üstünde birleştirdi ve boynunu ısırarak öpmeye başladı.Lale ise kahkaha atıyor başını çevirip duruyordu.
-...Mehmed...yapma...Mehmed.
Bir süre sonra ısırmayı bırakıp boynuna gömüldü yine.O kadar özlemişti ki kokusunu içine çekerek öpmeyi.Onu yiyip bitiriyor doymuyordu.Elleri gevşeyince bunu fırsat bilen Lale ona sarılıp kendine daha çok çekti.Özlemişti o da.Bunu inkar edemezdi.Bu adamın onu öpmesini her şeyden daha çok istiyordu lakin ona tam anlamıyla güvenmeden olmazdı.Bu yüzden bir sınır belirliyordu ve Mehmed de buna saygı duyuyordu.O kendini kaybetmişken Mehmed elbisesini sıyırmış bacağını okşuyordu.Bu onu daha da edepsizleştirdi ve onun gibi her türlü eğitimi görmüş bir kızın düşünemeyeceği edepsiz fikirler geldi aklına.Onu yatakta hayal edince yüzü kızardı.Ne düşünüyordu böyle?Kendine kızacağı vakit onun da böyle düşündüğünü fark etti.Mehmed soluklanmak için doğrulmuş alnını alnına dayamıştı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
hate
Lãng mạnEy Avnî! Sevgilinin sana ram olacağını sanma Sen İstanbul padişahısın o Galata'nın şahıdır