hate

kırk altı

Koridorun ortasında kimseyi umursamadan kavga ediyorlardı.Lale ona haykırıp duruyor Mehmed ise onun dedikleriyle daha da kıskançlık krizine giriyordu.

-Bir gün boşandığımızda ne yapacaksın?!

-BOŞANMAYACAĞIZ HİÇBİR ZAMAN!!!

-BUNA SEN Mİ KARAR VERİYORSUN?!BOŞAMA HAKKI SENİN ELİNDE DİYE EVLİLİK SADECE SENİNMİŞ GİBİ DAVRANIYORSUN!!!

-EN AZINDAN BEN BAŞKA HATUNA GÖZ UCUYLA DAHİ BAKMIYORUM!!SEN ADAMIN KOLUNA GİRDİN KOLUNA!!!

-İŞİNE GELMEDİ YA!!HEMEN GETİR KONUYU BURAYA!!KISKANÇLIKTAN GEBERİP DURUYORSUN!!BANA HİÇ SENİ KISKANMIYORUM DEME!!

-EVET KISKANIYORUM!DELİLER GİBİ KISKANIYORUM OLDU MU?!!

-BİLİYORUZ ZATEN!!

Ardına bakmadan çekip gitti Lale.Aralarındaki soğukluk akşama dek devam etti.Herkese gereken muamele yapıldıktan sonra akşam saraya dönen Padişahın yanına geçti ikisi de.Önemli bir şey olduğunu bu sebepten ötürü gelmeleri gerektiği söylenmişti.Has odaya geçtiklerinde Padişah bir süre sohbet etti ve fazla uzatmadan konuya geldi.

-...Sizi buraya çağırmak istememin sebebi...Mehmed oğlum...kararımı verdim...Trabzon Tekfurunun kızı Gülbahar Hatun ile evleneceksin.

Mehmedin elindeki bardak yere düşerken Lale dayısına bakakalmıştı.Böyle bir şey olamazdı değil mi?Zorlukla yutkunup başını salladı lakin her şey gerçekti.Dayısı ona bakıp bir şeyler diyordu lakin o duymuyordu.

- Lale...Lale...Kızım!..Senin rızan var mıdır?

Mehmedin istemediği yüz ifadesinden belliydi.O konuşacağı an Lale başını kaldırdı ve yüzü sertleşti.

-Rızam vardır...tabii eğer beni boşamasını tasdik ederseniz.

- Ne?

-Cüretimi bağışlayın lakin boşanmamıza izin vermezseniz böyle bir şeye zinhar rızam yoktur.Sizi babam bildim.Bugüne kadar ne derseniz yaptım.İstediğiniz kişiyle nişanlandım onlarla evlenme arifesine geldim...Ama bu konuda benden aynı müsamahayı göstermemi beklemeyin.Makamıma böyle bir saygısızlık yapılmasına izin veremem.Eğer siyasi bir sebepten ötürü evlenmesi gerekiyorsa evlenebilir lakin ben yokum...İzninizle.