hate

otuz bir

Onu sakince dinleyen Mehmede doğru yürüyüp parmak uçlarında yükseldi.Ne yapacağını merakla bekliyordu Mehmed.O ise gözlerini gözlerinden ayırmadan bir eliyle saçını geriye doğru çekerken diğer eliyle bacağındaki hançeri alıp boynuna dayadı.

-Eğer olur da bana sadık kalmazsan seni öldürürüm.Önce seni sonra da kendimi.

Boynunda hançer olması değil de ona bu kadar yakın olması heyecanlandırmıştı.Zaten onu fazlasıyla istiyordu ve onun bu denli yakın olması kendine zor hakim olmasına sebep oluyordu.Konuşarak bunu engelleyebilirdi.

-Beni öldürebilmek için benimle gerçek manada savaşman gerek.Öyle kafamda vazo kırmakla olmaz bu işler.

Lale daha ne olduğunu anlayamadan zevcisi hançeri tutan bileğini itip ters çevirdi ve arkasını dönmesini sağladı.O daha farkına varamamışken kulağına eğilip konuştu.

- Ben Şehzade Mehmedim.Kimleri yendim cenk meydanında.

-Hiçbiri seninle aynı dairede kalmadı...Ayrıca hiç kimse ben değil.

Lale başını çevirince kocası alnını şakağına dayamış oldu.

-Eğer isteseydim seni defalarca gebertmiştim.

-Cesaret edemezsin buna.

-Ben hiçbir hatuna benzemem Mehmed.Senin de bunun bilincinde olduğunu biliyorum lakin ona göre davranmıyorsun.Benim sözümü çiğneyip oyun oynadıysan geri oynayacağım yolu da göze aldın demek.

-Çok korktum.

-...Kadı ile alakalı mektubu hatırlıyorsun değil mi?..O bende...senin yaktığın mührünün olmayanıydı...Bana bu yaptığın saygısızlığın bedelini hünkar dayım öğrenince ödeyeceksin...Ben öyle şikayet ile uğraşmam.

Kendini öne çekip ona döndüğünde Mehmed işaret parmağını doğrultup öfkeyle konuştu.

-Böyle bir şey yapamazsın!Yaparsan ikimiz de sürgüne Manisaya gideriz.

- Öyle bir yaparım ki sen bile şaşırırsın.Bu saygısızlığını asla karşılıksız bırakmam.

Lale hışımla daireden çıkınca kocası arkasından koşmaya başladı.Saray halkı onları şaşkınlıkla izliyordu.Sultan önündekilere çarparak ilerliyor eşi de seslenip duruyordu.Sonunda daireye gelebildiklerinde Mehmed nefes nefese duraksadı.