YLANA’ POV:
You're always late!” She snapped, brows creasing, looking at me from head to toe.
“Timing lang kaya.” Depensa ko sabay upo sa sofa.
As usual, wala si Mr. Chavez. Ilang linggo na rin magmula nung nagtrabaho ako rito pero hindi ko pa ata nakitang umuwi ang pinsan niya.
“We're about to be late. Dapat kasi advanced ka.” Nagsimula na naman siyang magreklamo habang nagmamadaling lumabas.
Nang mapansing naka-upo pa rin ako ay lumingon siya. “What the heck?! Tutunganga ka na lang ba dyan?” Mabilis akong tumakbo papunta sa kanya. Bago pa man magpaalam sa mga gwardya hanggang sa loob ng sasakyan ay nagrereklamo pa rin siya.
Tama nga si Kuya Hendry, dalawa lang kami.
Kahit pa ang dami niyang sinasabi habang nagmamaneho, hindi ko mapigilang ‘wag siyang titigan.
Why does she have to be so attractive kahit ang maldita niya tingnan? Kahit siguro galit ‘to buong araw ma-eenjoy ko pa rin ang presensya niya.
Ma'am Kath has this effect na kahit sobrang ganda niya sa tabi ko, hindi ako maiilang. I become even more comfortable when she’s near because I know I don't have to worry about everything around.
“What are you smiling at?” Bigla niyang inapakan ang preno dahilan upang mauntog ang ulo ko. “Natutuwa ka bang naiinis ako?”
Mabuti na lang at walang sasakyang naka-sunod. Kung hindi baka na aksidente na kami. “What the heck is wrong with you?!” Sang dang niya pa.
Namalayan kong nakangiti pala ako habang kanina pa nakatingin sa kanya.
“Bakit mo naman ginawa yun? Mapapahamak tayo sa sayo eh.” Mahinahong tanong ko kahit pa kaka-sigaw niya lang.
“Tanga ka ba?!” Iritableng singhal niya sakin.
“Hindi. Ikaw, bakit mas lalo kang gumaganda tuwing galit? And come on, hindi lang man lang ba nagsasawa sa halos araw-araw na pagtataray mo?” I asked back, grinning which made her even more irritated.
Hindi ko rin alam kung bakit ko sinabi yun, kusa na lang lumabas sa bibig ko at mabilis ko ring pinagsisihan.
Her lips twitched before looking back at the road. “Cool.” She nods repeatedly.
Then she started to drive again without uttering a word. Na conscious tuloy ako bigla.
Bumuntong hininga ako nang malalim sabay kamot ng batok. Pinag-iisipan kung paano ko ulit siya makaka-usap.
I waited five minutes before I decided to break the silence. “Ma'am Kath, saan ba yung party?” But I heard nothing in response.
That's when I knew I crossed boundaries and now she's done with it.
Parang gusto ko na lang mag palamon sa leather seat ngayon dahil sa hiya.
I rubbed both of my palms as the aircon breeze started to get colder.
Ito na yata ang pinaka-awkward na sitwasyong napagdaanan ko dahil sa katangahan. I took a deep breath but I was too scared that she would ignore me even more. So instead of approaching her, we ended up at her friend’s party without speaking to each other.
Great.
I stared at her as she walked through her friends, while me on the other hand looked awkward and suffocated.
Pagkababa kasi namin, nauna siyang maglakad papasok. Hindi man lang ako pinansin o kahit hinintay man lang.
Tumingin-tingin ako sa paligid at napansing mayaman ang lahat ng mga bisita. Merong mga ka-edad ko, pero halos lahat nasa mid 20s na.
