İlklerimin Sahibi

34. Bölüm💙

ÖNEMLİ NOT: SAYILARIN YERİ DEĞİŞMİŞ. ÖNCE 33. BÖLÜMÜ DAHA SONRA 34. BÖLÜMÜ OKUYUN LÜTFEN💙 DÜZELTMEYE ÇALIŞTIM AMA DÜZELTEMEDİM.

Abim benim için bir oda verdiğinde üzerimdeki gelinliği çıkarıp pijamalarımı giydim.

Gelinliği yatağa bırakınca uzun uzun öylece baktım. Biz bu gelinliği alırken ne hayaller kurmuştuk peki şimdi neler yaşıyorduk?

Gelinliği çöp poşetine koydum ve odadan çıktım.

"Güzelim nereye?"

"Çöp vardı da abi onu atacağım."

"Ver bana sen çıkma dışarı atarım ben."

Gelinliği abime verdiğimde poşetten gözüken duvağa baktı.

"Atmak istediğinden emin misin?"

"Eminim."

Abim çıktığında bende odama geçmiştim. Yatağa uzandım öylece boş duvarı izledim. Saatler önce ne kadar da mutluyduk.

Odanın kapısı tıklatıldığında düşüncelerimden sıyrıldım. Abim içeri girdiğinde yatağımın kenarına oturdu.

"Özür dilerim senin en mutlu gününü mahvettim ama daha fazla dayanamadım."

"Saçmalama abi sen bir şey yapmadın sakın bir daha benden özür dileme. Iyiki geldin."

Beni kendine çekip öylece sarıldı. Bu bana çok tuhaf hissettirmişti.

"Abi ne yapacağız şimdi?"

"Aynı eskisi gibi devam edeceğiz güzelim."

"Abi ben siz gittikten sonra hiç okulumu aksatmadım okudum Halkla İlişkiler Uzmanı oldum."

"Aferin benim güzelime. Biliyordum senin güzel yerlere geleceğini."

"Sen neler yaptın abi? Biz yokken nasıl geçindin?"

"Hem okudum, hem çalıştım. Bende çocuk doktoru oldum."

Başımı abimin göğsünden çekip;

"Seninle gurur duyuyorum abi."

"Güzelim benim."

"Peki, a-annem ve babam onların mezarı nerde?"

Bu soruyu sorarken boğazım düğüm düğüm olmuştu.

"Antalya'da."

"Sende mi orada yaşıyordun?"

"Evet senin İstanbul'da olduğunu öğrendiğim zaman buraya geldim. Eğer sende istersen seni de alıp Antalya'ya dönmek istiyorum."

"Olur abi gidelim. Hem bana da iyi gelmiş olur. İstanbul'dan sıkıldım artık."

"Tamam güzelim sen şimdi yat dinlen biraz yarın yola çıkarız."

Abim odadan çıktığında bende yattım. Gözlerimi kapattım ve düşüncelere dalmadan uyumaya çalıştım. Çok geçmeden uyku beni yavaş yavaş esir alıyordu.

☆☆☆

Sabah telefon sesi ile uyandım. Telefona baktığımda arayan Tuğba'ydı. Telefonu açtığımda sesi endişeli geliyordu.

"Yağmur iyi misin? Nerdesin kızım ya öldüm meraktan?"

"İyiyim Tuğba merak etme abimle eve geldik."

"Tamam güzelim sen iyisin ama dimi?"

"Bilmiyorum ki. Nasılım bilmiyorum. Tuğba ben hiçbir şey hissedemiyorum."