İlklerimin Sahibi

46. Bölüm💙

Doktor odaya gelip son kontrolleri yaptı.

"Durumunuz iyi Yağmur Hanım. Çabuk toparlandınız. Serumu bittiğinde çıkabilirsiniz."

"Doktor hanım peki tedaviye ne zaman başlayacağız?"

Cenk'in sorusu ile doktoru dikkatle dinledim. 

"Henüz tam anlamıyla toparlanmadı. Toparlanması 1 ayı bulur. Zaten bu süreçte sık sık kontrole gelmesi gerekecek."

"Kullanması için herhangi bit ilaç verecek misiniz?"

"Dediğim gibi şuan daha çok yeni gebeliği sonlandırdık zamanla başlayacağız."

Doktor odadan çıktığında Cenk yatağın kenarına gelip beni göğsüne çekti.

"Daha iyi misin güzelim?"

Sadece başımı sallamak ile yetinmiştim.

☆☆☆

Yaklaşık yarım saatin sonunda hastaneden çıkıp eve doğru gidiyorduk.  Yol boyunca ikimizde sessizdik. Sessizliği bozan ben oldum.

"Cenk Ayça nasıl? Son olanlardan sonra onu iyice boşladım."

"Bilmiyorum güzelim. Belliydi zaten böyle olacağı."

"Cenk hemen yargılama belki çok acildi."

"Ne kadar acil olursa olsun gelip yüz yüze konuşması gerekiyordu. Düğününe günler kala yaptığı şeye bak. Bundan sonra görür o gününü."

Olanın Cenk'in gözünden bakmaya çalışmıştım ama ben hâlâ bu işin içinde başka şeylerin olduğunu düşünüyordum. Yağız gerçekten Ayça'ya çok değer veriyordu.

Sonunda eve geldiğimizde direkt odama geçtim. Uzun bir süre kimse ile iletişim kurmak istemiyordum.

Kendimi çok yorgun hissediyordum. Yavaşça ayağa kalkıp banyoya gittim. Ilık bir duş alıp kendimi uykuya teslim ettim.

☆☆☆

Dudağımda hissettiğim baskı ile gözlerimi açtım.

"Sonunda benim güzelim uyanabildi. Biraz daha uyusaydın kızlar üzerine atlayabilirdi."

Kafamı dağıtmak için elinden geleni yapıyordu. Şuan Cenk'in içinde kim bilir ne fırtınalar kopuyordu.

Bir yandan Ayça'nın durumu, bir yandan benim durumum ama içinde yaşadığı üzüntüyü bir kere bile olsun bana hiç yansıtmıyordu.

Söylediği cümleye bir şey demeden ellerimi Cenk'in beline sardım. Cenk de vakit kaybetmeden ellerini saçlarıma götürüp okşamaya başladı.

"Bir daha anne olabilecek miyim?"

Cümlemin bitmesi ile ağzımdan bir hıçkırık kaçtı. Cenk'inde kasıldığını çok net hissedebiliyordum.

"Nereden çıktı şimdi bu güzelim? Tabiki olacaksın. Eğer bir kızımız olursa tıpkı sana benzeyecek."

"Cenk b-ben unutmaya çalıştıkça olmuyor. Aklımdan hiç çıkmıyor. Ben nasıl yaşayacağım?"

"Yapma böyle güzelim. Bak kendine zarar veriyorsun. Doktoru duymadın mı? 1 ay sonra tedaviye başlayacağız. Bizim için uzun ve zorlu olacak ama biz bunu da anlatacağız. Birlikte olduğumuz sürece hiç bir zorluk bizi yıkamaz. Hadi lütfen sende artık toparla kendini."

"Ben kendimi çok suçlu hissediyorum Cenk."

Kurduğum cümleyi anlamaya çalışırcasına yüzüme bakıyordu. 

"Neden güzelim?"

"Ben sana söylemedim yani s- söyleyemedim. "

"Neyi?"

Artık Cenk'in yüzüne bakmaya bile cesaretim yoktu.

"Benim bundan yaklaşık 1 hafta önce kanamam olmuştu. Sonra sık sık ağrılarım oluyordu ama ben bunu sana söyleyememiştim."

"Neden peki? Madem böyle bir şey oldu neden bana söylemedin? Doktora giderdik bir şeyler yapardı belki o zaman bu durumda olmazdık. Yağmur sen neden benden bir şeyler saklıyorsun?"

İlk defa adım ile hitap etmişti. Bu durum kendimi kötü hissetmeme neden olmuştu.

"Özür dilerim."

Akmak için bekleyen gözyaşlarım yaşlarım akmaya başlamıştı.

"Şş tamam, tamam güzelim özür dileme. Geçti bundan sonra ileriye bakalım. Geçmişe odaklanmayalım. Hadi gel aşağıya inelim. Herkes bizi bekliyor."

"Cenk ben kendimi pek iyi hissetmiyorum. Burada dinlensem daha iyi olur."

"Peki güzelim sen nasıl istersen."

Cenk odadan çıktığında yine tek başıma kalmıştım. Son zamanlarda yaşadıklarım neydi öyle?

Her şey yoluna giderken bir anda her şey alt üst oldu. Gerçekten hayat çok acımasızdı.

Evet canlarım bir bölüm daha bitti🥳 sanırım bu kitabı final yapmaya niyetim yok🙈 neyseeee yorum ve oylamalarınızı bekliyorum💙 wattpad ve instagram hesaplarımı takip etmeyi unutmayın!

KEYİFLİ OKUMALAR💙

Instagram Hesabım: @sude_den_oykuler bir kullanıcıdan bahset