İlklerimin Sahibi

48. Bölüm💙

"Hayır, hayır bizi bırakma. Biz seni çok sevdik lütfen bırakma bizi. Bizden ayrılma lütfen kızım bırakma bizi."

"Yağmur güzelim hadi aç gözlerini. Ben yanındayım hadi aç gözlerini güzelim hadi."

"Neden bizi bıraktın annecim. Bizi hiç mi sevmedin? Hadi kızım tutun bana tutun bırakma bizi."

"Yağmur güzelim hadi bak yapma böyle aç gözlerini."

Aniden kalktığımda nefes alamadığımı hissettim. Ağlamalarım şiddetlenmişti. Daha fazla dayanamayıp başımı Cenk'in göğsüne koydum.

"Cenk ben bu yükü kaldıramıyorum. Ben ne y-yapacağımı bilmiyorum."

"Geçecek güzelim bu yaşadıklarımız geçecek. Şuan çok acı çekiyoruz ama sonu güzel olacak."

Bu cümleyi bekliyormuşum gibi hıçkırarak ağlamaya başlamıştım.

"C-cenk biliyor musun eğer bizi bırakmasaydı bizim bir kızımız olacaktı."

Kurduğum cümle ile Cenk'in kasıldığını hissettim. Onunda acısı vardı en az benim kadar acı çekiyordu ama benim için ayakta durmaya çalışıyordu.

"Ben isimlerini bile düşünmüştüm biliyor musun? E-eğer kızımız olsaydı adını Almina eğer oğlumuz olsaydı Kerem koyardık. Ama şimdi bunların hepsi hayal oldu. Belki de, belki de bir daha hiç anne olamayaca-"

"Tamam yeter! Yeter Yağmur yeter. Hem kendini hem beni mahvediyorsun yeter konuşma böyle!"

"Ben anne olmayı hiçbir zaman hak etmedim, etmiyorum da."

Bu cümlem ile Cenk hızla ayağa kalkmıştı. Balkona doğru ilerleyip elini başının arasına koydu.

"Ben nefes alamıyorum. Kaç gündür Ben nefes alamıyorum Yağmur. Zaten daha doğmamış bebeğimi kaybederken bir de seni kaybetme korkusu yaşıyorum ben. Ama her şeye rağmen ayakta durmaya çalışıyorum. Güçlü durmaya çalışıyorum. Senin için ilerde olacak olan çocuklarımız için. Ben de senin gibi umudumu kaybetsem nolur ha? Düşündün mü hiç? Benim şuan tek tutunacak dalım kaldı. Umudum ve sen."

Ayağa kalkıp Cenk'e doğru ilerledim. Kollarımı açmam ile başını göğsüme gömdü. Ben bencilin tekiydim.

Ben sadece kendimi düşünen ve sadece benim acımmış gibi davranan bencilin tekiydim.

"Özür dilerim. Özür dilerim sevgilim. Seni bir de ben üzmek istemezdim."

"Tamam geçti düşünme artık bunları. Gel yatalım geç oldu."

Yatağa uzandığımızda Cenk beni kendine çekti ve sevdiğim adamın kollarında karanlığa çekildim.

☆☆☆

Sabah biraz daha acılarım hafiflemiş şekilde uyandım. En azından artık sevdiğim adama ve sevdiğim insanlara zarar vermeyecek kadar akıllanmıştım.

Odadan çıkıp mutfağa gittim. Kahvaltı hazırlamaya başladım. Kahvaltı hazırlarken aklıma Tuğba, abimi ve Yağız'ı çağırmak da gelmişti.

Elime telefonu alıp ilk önce Tuğba'yı aradım. Telefonu açtığında sesi uykulu geliyordu.

"Rüyanda beni gördün anlıyorum benim aşkımdan yanıp tutuşuyon onu da anlıyom ama sabah sabah beni neden arıyon onu anlamıyom."

Bu kız harbi alemdi ya. Bu kızın yanında mutsuz olmak imkansızdı.

"Aşkım aslında sen söyledin neden aradığımı."

"Ayy bu kadar da zeki olma."

"Hâlâ uyuyorsan uyansan iyi edersin çünkü bize gelmen için şuan tam 15 dakikan var."