İlklerimin Sahibi

38. Bölüm💙

Hastaneye geldiğimizde hemen doktorlar müdahale etti. Şuan yarım saattir öylece Cenk'ten iyi bir haber gelmesini bekliyorduk.

Endişeli gözlerle Ayça yanımıza geldi.

"A-abim iyi mi?"

Akmaya hazır olan gözyaşlarım akmaya başladı.

"Bilmiyorum."

Tek söyleyebildiğim kelime buydu. Yağız'a dönüp;

"Yağız abime ne oldu?"

"İntihara kalkışmış."

Ayça bu cümleyi duyması ile dizlerinin üzerine çöktü.

"Ben abimin yanında olamadım. Ona zor gününde destek olamadım."

Ayça'nın yanına gidip ona sıkıca sarıldım.

"Yağmur abime bir şey olmasın."

"Olmayacak o çok güçlüdür dimdik ayağa kalkacak ve o zaman ona bu yaptığından dolayı cezasını kendi ellerimiz ile vereceğiz."

Ayça biraz olsun rahatlamıştı. Ayağa kalktığımızda doktor da çıkmıştı.

"Hasta çok kan kaybetmiş kana ihtiyacı var, aRh+"

Benim kanım uyuyordu hiç tereddüt etmeden;

"Benim kanım uyuyor."

"Sizinle hemşire ilgilenecek geçin böyle."

Bir odaya girdim ve kan veremeye başladım. Şuan Cenk benim yüzümden bu hâldeydi. Kendimi asla affetmeyecektim.

Odadan çıktığımda yine ameliyathanenin önünde bekledim ardından Tuğba ve abim de geldi.

"Abi!"

"Güzelim sen iyi misin?"

"Ben iyiyim abi ama C-Cenk o iyi değil."

Abim beni kendine çekti ve başımı göğsüne koymamı sağladı.

"Sana bir şey oldu diye ödüm koptu."

"Abi ben Cenk'siz nefes alamıyormuşum bunu şimdi çok iyi anladım."

"Tamam güzelim bunları sonra konuşuruz."

Başım abimin göğsünde öylece Cenk'ten gelecek iyi bir haberi bekledim.

☆☆☆

Saatler sonra doktor çıktı. Hemen doktorun yanına gittim.

"Hastanın neyi oluyorsunuz?"

"Eşiyim."

Eşiyim...

"Ameliyat esnasında çok kan kaybetti zaten buraya gelene kadar da baya bir kaybetmiş ama şuan durumu iyi birazdan normal odaya çıkaracağız."

Bu cümleyi duymam ile sevinçten ne yapacağımı bilemedim. Ayça yanıma geldi.

"Abim kurtuldu."

"Kurtuldu."

Birbirimize sıkıca sarıldık.

"Bir daha onu bırakma olur mu? O sensiz nefes alamıyor."

"Bırakmayacağım bu sefer ne olursa olsun bırakmayacağım."

Cenk'i sedyeyle çıkarırken yanına gittim. Çok yorgun görünüyordu.

Normal odaya getirdiklerinde yatağın kenarına oturup elini tuttum.

"Sevgilim hadi aç gözlerini. Bak ben geldim."

Cenk Korkmaz'dan;

Yağmur'un o cümlesi ile ne yapacağımı bilemedim. Eve gittim saatlerce düşündüm. Düşündükçe işin içinde çıkamıyordum.

Söylediği her kelime sanki beynime çiviymiş gibi saplanıyordu. Ben onsuz bir dakika bile nefes alamazdım. En son çare canımı almakta buldum.

Kendime zarar verdikten sonra Yağmur'u aradım. Son bir kez de olsa o güzel sesini duymak istedim.

Telefonu açtığında zorla konuştum. Konuştukça canım açıyordu.

Sesim git gide kesildiğinde benim için endişelenmişdi bunu sesinden anlayabiliyordum. İşte ben o zaman huzurlu bir şekilde öleceğim için sevindim.

Telefonu kapattıktan kısa bir süre sonra kapı çaldı ama kapıyı açacak halde değildim. Zaten sonrası ise karanlıktı.

"Güzelim sağlıklı şeyler ye. Kendini düşünmüyorsan bari bebeğimizi düşün."

"Napim sevgilim bunlar daha güzel."

"Yağmur nereye güzelim."

"Gidiyorum Cenk. Bir daha gelmemek üzere gidiyorum."

"H-hayır bunu yapamazsın biz bebeğimizi birlikte büyütecektik."

Yağmur eline bir silah alıp kafasına dayadı.

"Hoşçakal sevgilim."

Ve silahı ateşledi.

"Yağmur!"

Yağmur Atılgan'dan;

Cenk birden bire ismimi sayıklamaya başlamıştı.

"Sevgilim aç gözlerini buradayım bir yere gitmedim."

Cenk sıçrayarak uyanmıştı.

"Burdasın."

"Evet buradayım."

"Bana bakarken eskisi gibi aşkla bakıyorsun nefretle değil."

"Evet sevgilim sana aşkla bakıyorum, sevgiyle bakıyorum, özlemle bakıyorum."

"Artık benim yanımda mısın?"

"Evet sevgilim artık senin yanındayım."

"Çocuklarımızı birlikte büyüteceğiz dimi?"

"Evet çocuklarımızı birlikte büyüteceğiz."

Beni kendine çekip sıkıca sarılıp öptü. Öyle sıkı sarılıyordu ki bıraksa sanki kaçacaktım.

Evet canlarım bir bölümün daha sonun geldik🥳 bölüm nasıl ilerliyor yorumlarınızı bekliyorum💙 yıldızı parlatmayı unutmayın💙

Keyifli Okumalar💙

Instagram Hesabım: @sude_den_oykuler