İlklerimin Sahibi

52. Bölüm💙

Cenk Korkmaz'dan;

Serkan...

Bu isim ile pek de iyi bir geçmişim yoktu.

"Bir sorun mu var?"

Eskileri Yağız'a bahsetmeyecektim. Eğer bu işe katkısı olacaksa susacaktım. Ama eğer ki ters bir hareketini göreyim o zaman olacaklardan ben sorumlu olmayacaktım.

"Yok bir şey. Dediğim gibi elini çabuk tut."

Ayağa kalkıp tam odadan çıkacakken Yağız'ın sesini duydum.

"Ayça nasıl?"

Sinirlenmemek için çok mücadele ettim ama elimde değildi.

"Sanane?"

Sesim beklediğimden de sert çıkmıştı.

"Sadece soru sordum Cenk."

"Sorma lan sorma anlıyor musun beni kardeşim hakkında hiçbir şey sorma. Kardeşimin adını ağzına alma çünkü sen kardeşimi hak etmiyorsun."

"Cenk bari sen beni dinle. Bak Ayça da aynısını yapıyor fevri davranıyor. Mecburdum anlıyor musun beni? Ben öyle yapmaya mecburdum. O görev gerçekten çok önemliydi yoksa ben Ayça'yı öyle yüz üstü bırakıp gider miydim?"

"Görev Ayça'dan daha önemliydi öyle mi?"

"Eğer ben Ayça'ya söyleyip gitseydim o zaman daha kötü olacaktı. En azından biraz sert çıkışıp öyle gittim. Çünkü o görevden sağ bir şekilde döneceğimin garantisi yoktu."

Biliyordum. Bunu bile bile Yağız'ın mesleğinin tehlikeli olduğunu bile bile kabul etmiştim.

"Bana bunları anlatacağına git Ayça'ya anlat o zaman. Kızın hayalleri ile oynadın."

"Bana kızgın mısın hâlâ?"

Bir adım atıp kollarımı açtım. O da aynı şekilde karşılık verince sarıldık birbirimize.

"Eğer bir daha kardeşime böyle bir şey yap o zaman daha farklı olur Yağız Komiserim."

"Bir daha öyle bir şey olmayacak Cenk Bey emin olabilirsiniz."

"İyi o zaman akşama bekliyorum."

"Ayça'nın siniri geçmiş midir ki?"

"Korkma en fazla seni parçalar."

Odadan çıktığımda eve doğru yola koyuldum umarım bu işi sorunsuz bir şekilde hallederdik.

☆☆☆

Yağmur Korkmaz (Atılgan)'dan;

3 saat olmuştu ve Cenk hâlâ ortalıkta yoktu. Hastaneden çıkarken oldukça gergin görünüyordu. Umarım sinirine yenik düşüp kötü bir şey yapmazdı.

Kapı açıldığında hızla kapıya doğru gittiğimde Cenk'i görmüştüm. Daha fazla beklemeden boynuna sarılmıştım.

"Nerdeydin Cenk? Kaç defa aradım açmadın. Meraktan öldüm."

"Geldim güzelim. İşlerimi vardı onları hallettim. Hem akşama misafirimiz var."

"Kim?"

"Yağız."

Şaşırmıştım açıkçası şimdi ne değişmişti ki? Tam aklımdaki soruyu soracağım esnada;

"Güzelim sorularını sonraya saklasan biraz yorgunum duş alıp uzanacağım."

Ayy bu adam beni nasıl da tanıyordu.

Dudağına ufak öpücük bırakıp mutfağa doğru ilerledim.