İlklerimin Sahibi

68. Bölüm💙

Cenk Korkmaz'dan;

"Yağmur!"

Yağmur'u bu şekilde baygın görmek benim delirmeme neden olmuştu.

"Yağmur hayır güzelim, hayır güzelim aç gözlerini hadi aç şu gözlerini Yağmur!"

Yağmur'u hemen kucağıma alıp acil kısmına götürdüm.

Doktorlar gelip hemen ilk müdahaleyi yaptılar ve serum taktılar.

Yatağın kenarına oturup saçlarını okşadım.

Öylece oturup dakikalarca Yağmur'u, güzel gözlümü izledim.

Bu yaşanan hiçbir şeyi hak etmiyordu. Benim güzelim bu olanları hak etmiyordu.

Yavaş yavaş kıbırdadığında saçlarını öptüm.

Gözlerini açtığında;

"Güzelim iyi misin?"

Hayran olduğum gözlerinden bir bir yaşlar dökülmeye başladı.

"Doktor ile konuşalım. Tedavi olacağım."

"Tamam güzelim sen şimdi biraz dinlen bunları düşünme."

"Cenk, lütfen doktoru çağır ve hemen tedaviye başlasın. Ne olacaksa olsun artık dayanamıyorum."

"Sen şimdi sakin ol ben hemen çağıracağım."

Odadan çıkıp doktoru çağırdım ve kısa süre sonra odaya geldi.

"Yağmur Hanım olanları duydum öncelikle çok geçmiş olsun. Tedavi konusuna gelecek olursak da bu sürecin zorlu geçeceğini söylemiştim. Yani biraz zorlanabilirsiniz bu süreçte."

Bu hayatta hiç kimsenin ağzından tek bir iyi kelime çıkmaz mıydı? Bu kadar mı zordu?

Yağmur hiç bir dakika bile düşünmeden bütün zorlukları göze alarak kabul etti.

Yağmur Korkmaz'dan (Atılgan);

Tedavi sürecini kabul etmiştim. Zaten etmekten başka çarem de yoktu.

Şuan bir odada koluma takılan serum ile bedenime karışan sıvıya bakıyordum. 

O sıvı damarlarımda dolaşırken vücudum sanki biraz daha yaşlanıyordu.

Sonuna ilaç bittiğinde serumu çıkardılar ve ilk 10 dakika dinlemem için ayağa kalkmama izin vermediler.

10 dakikanın sonunda Cenk ile arabaya binip evimize doğru ilerledik.

Bu süreç benim için oldukça zor geçeceği gibi Cenk için de oldukça zor geçecekti.

Onun için Miray bir süre abim ve Tuğba da kalacaktı.

Ayça ve Yağız da kalmasını pek istememiştim açıkçası. Çünkü zaten Ayça hamileydi bir de Miray ile uğraşmak zorunda kalmasın.

Eve geldiğimizde odama çıkıp uzandım. Kendimi çok yorgun hissediyordum. 3 saatin içinde neler yaşamıştık biz öyle.

Cenk yanıma uzanıp beni kendine çekti ve saçlarıma uzun uzun öpücükler kondurdu.

Başımı iyice Cenk'in göğsüne gömüp kokusunu içime çektim.

Onun kokusunu hissetmem ile gözyaşlarım bir bir akmaya başladı.

Gözyaşlarım yerini hıçkırıklara bırakmıştı artık.

İkimizde fazlasıyla sessizdik sadece kalp atış seslerimiz duyuluyordu.

Artık teselli cümlesi kalmamıştı ne bende ne de Cenk de.